Het nieuwe NHL-seizoen staat weer voor de deur en bij SportAmerika laten we dat niet onopgemerkt voorbij gaan! Op dinsdag 10 oktober openen Nashville Predators en Tampa Bay Lightning om 23:30 uur Nederlandse tijd het bal in Florida. De komende 32 dagen leggen wij alle teams langs de meetlat en besluiten natuurlijk met titelverdediger Vegas Golden Knights. Vandaag de franchise die na het bereiken van de Conference Final in ’21 – ’22, vorig seizoen de definitieve stap dacht gemaakt te hebben. De ploeg van supersterren Connor McDavid en Leon Draisaitl kwam echter van een koude kermis thuis: Edmonton Oilers.
2022 – 2023: MCDAVID TART MET IJSHOCKEYWETTEN
We hebben de speler Connor McDavid de voorbije jaren al ontelbare malen bewierookt. Waar de Canadese superster het ene record na het andere binnen harkt, deed de 26-jarige centre er in het seizoen 2021 – 2022 nog een waanzinnig schepje bovenop. ‘No 97’ speelde één van de meest indrukwekkende individuele seizoenen aller tijden. Met een duizelingwekkend aantal van 153 punten (64 goals, 89 assists) won McDavid en passant de Hart Memorial, Art Ross en Rocket Richard Trophy én Ted Lindsay Award. Zijn prestatie was dermate indrukwekkend, dat de 128 punten van Leon Draisaitl bijna in de vergetelheid raken. De Duitser kwam met zijn 128 in de rankings dit decennium op gelijke hoogte met Nikita Kucherov, die in het seizoen 2018 -2019 hetzelfde aantal bewerkstelligde.
Overigens hield de pret daar nog niet op in Edmonton. Ryan Nugent-Hopkins werd de derde Oiler, die de grens van honderd punten passeerde. De 30-jarige first overall pick van 2011 bereikte het totale aantal van 104 punten (37 goals, 67 assists) en verpulverde daarmee zijn career best. Als klap op de vuurpijl werd het Oilers-trio de opvolgers van Jaromir Jagr, Mario Lemieux en Ron Francis, die in het seizoen 1995 – 1996 (Pittsburgh Penguins) voor het laatst met zijn drieën over de honderd gingen. Om nog maar te zwijgen over de powerplay, die met een slagingspercentage van 32.4% record nummer zoveel uit de boeken schoot.
KOUDE KERMIS IN HET POSTSEASON
Na een nek-aan-nek race met Vegas Golden Knights bereikten de manschappen van head coach Jay Woodcroft (109 punten) het postseason, waar een best-of-7 met Los Angeles Kings op het menu stond. Gezien de prestaties sinds de Trade Deadline — waarin Mattias Ekholm van onschatbare waarde bleek — leek de serie op papier een walk in the park te worden voor Edmonton. Tot tweemaal toe namen de Kings na overtime brutaal de voorsprong, maar vanaf Game 4 stelden de Oilers orde op zaken (4-2). Voor de tweede keer in twee jaar stuitte Edmonton op de latere Stanley Cup kampioen. Waar in 2022 Colorado Avalanche in de Western Conference Final de betere bleek, beten McDavid en co. nu de tanden stuk op de taaie Golden Knights.
Ondanks het feit dat je je niet hoeft te schamen van de uiteindelijk winnaar te verliezen, zal bij menig Oilers-fan de vraag opspelen of ze de échte kans op de Cup al verkwanselt hebben. GM Ken Holland zit met de handen op de rug geboeid. Weinig diepte, geen cap space en een ‘mwah’ prospect pool. Wat gaat volgend seizoen brengen?
OFFENSE: SAME SPOELING, DIFFERENT YEAR
Zoals reeds hierboven aangegeven was de offense in Edmonton on point. Achter het trio McDavid – Draisaitl – Nugent Hopkins moeten we ook zeker Zach Hyman niet vergeten. De 31-jarige winger was in het seizoen ’21 – ’22 al best of the rest — achter de ‘Big Two’ — met 54 punten, maar deed er het voorbije seizoen nog een schepje bovenop. Met 83 punten (36 goals, 47 assists) verpulverde de Canadees zijn career best.
Toch is het voor de fans in Edmonton zo klaar als een klontje, dat er voor een echte contender meer nodig is dan anderhalf à twee aanvallende lijnen. Zelfs de gemiddelde hockeyfan drijft af en toe de spot met het gebrek aan diepte bij de Oilers. Toegegeven, Evander Kane miste een groot deel van het voorbije seizoen door de blessure aan zijn arm. In het duel met Tampa Bay Lightning kreeg de winger vol de schaats van Patrick Maroon tegen de onderarm, met een diepe vleeswond tot gevolg. Samen met Warren Foegele noteerden de heren 28 punten. Hoe je het ook went of keert, Evander Kane is en blijft een bovengemiddelde ster in de NHL.
UNDER THE RADAR CONNOR BROWN
Mede het gebrek aan cap space is logischerwijs debet aan het feit dat er weinig mogelijk is in het offseason. Om wat ruimte te creëren besloot GM Ken Holland zowel Klim Kostin als Kailer Yamamoto naar Detroit Red Wings te traden — in ruil voor future considerations –.
Connor Brown werd na een mislukt seizoen Washington Capitals — schade voorste kruisband — als Free Agent opgepikt en begint bij Edmonton Oilers reeds aan zijn derde Canadese franchise. De 29-jarige Canadees werd in 2012 door Toronto gedraft, maar werd vervolgens in 2019 naar Ottawa Senators getrade. Grappig detail: Teamgenoot Cody Ceci was ook in deze trade betrokken. Onder de vleugels van D.J. Smith groeide de winger uit tot een 40ish speler. Met de aanvallende impulsen en kennis van head coach Jay Woodcroft, kan dit zomaar ineens een under the radartje worden. Mits fit uiteraard.
DEFENSE: MATTIAS EKHOLM WAS DE MISSING LINK
De blue-line bij Edmonton Oilers was de voorbije jaren een ondergeschoven paardje. Alles viel en hing aan elkaar met de uitspattingen van Connor McDavid en was het in de eigen zone regelmatig nagelbijtend toekijken. Toen in februari “quarterback” Tyson Barrie — samen met prospect Reid Schaefer en een 2023 first-round pick — naar Nashville Predators werden getrade, in ruil voor Mattias Ekholm, leek het hek van de dam en werden de stoelpootzagen reeds geslepen. Hoe anders hing die vlag er twee maanden later voor.
Bestempelt als een blue-liner op leeftijd verwees hij alle vraagtekens naar het rijk der fabelen. Tot aan het begin van de playoffs ging Edmonton rigoureus te werk en werd een duizelingwekkend 18-2-1 record behaald. Vooral in de tandem met lijngenoot Evan Bouchard — die zijn contract afgelopen augustus met twee jaar verlengd zag worden — was de Zweed lights out. In 21 regular season optredens eindigde de teller op een +28 en veranderde de blue-line in de manier van spelen. Een uiteindelijke 17e plaats in overall defense neemt niet weg dat met de komst van Ekholm de blue-line top of the bill was. 82 wedstrijden Ekholm – Bouchard geeft de Oilers het zo gewenste top duo, waar men al jaren naar smacht.
STATUS QUO DAARACHTER
Hiermee belanden Darnell Nurse en Cody Ceci op de tweede lijn, wat overigens geen straf is. Toch liet het spel het voorbije seizoen — vooral in de serie tegen Vegas Golden Knights — af en toe te wensen over. Ondanks het feit dat de heren op plaats één en twee in hits en geblokte schoten eindigden, kwamen ze niet als de ideale toptandem uit de hoge hoed van Jay Woodcroft. Vooral de druk op Nurse neemt (gezien zijn forse salaris) met het seizoen toe. Op de derde lijn zal Brett Kulak afwisselend Vincent Desharnais en Philip Broberg naast zich zien.
Onder de lat is het te hopen dat Jack Campbell zijn oude vorm weer terug gaat vinden. De 31-jarige sluitpost kwam afgelopen seizoen over vanuit Toronto, maar imponeerde geen moment. Met een 21-9-4 record, 3.41 GAA en .888 sv% werd hij zelfs door rookie Stuart Skinner voorbijgestreefd. Campbell herstelde zich in het postseason enigszins, maar hopelijk bewerkstelligt de Amerikaan een remontada.
VOORSPELLING: SPEELS GEMAK NAAR PLAYOFFS.. MAAR DAN?
Het reguliere seizoen van Edmonton Oilers zal wellicht aan gaan voelen als een cruise control. Zonder al te veel moeite zullen de Oilers zich plaatsen voor het postseason. San Jose, Anaheim en Vancouver zijn niet goed genoeg, Seattle maakt na een uitspatting weer even pas op de plaats en zijn de oranjehemden simpelweg sterker dan Calgary.
Alles minder dan een Stanley Cup (finale) zal andermaal aanvoelen als een nederlaag. Het zal in ieder geval het vertrouwen op een contractverlenging van Connor McDavid — loopt af na 2025 – 2026 — een enorme boost geven, mocht het doel bereikt worden.
Edmonton Oilers… Let it be!
Cover photo: Sergei Belski-USA TODAY Sports
