In 1961 zag de franchise het levenslicht en vanaf 1972 gaat ’t als de Texas Rangers door het leven. Op 1 november 2023 kon deze club voor het eerst in ’t bestaan de World Series winnen. Ze moesten alleen even afrekenen met Zac Gallen en de Arizona Diamondbacks in Game 5 van de World Series. Gallen deed er alles aan om een Game 6 af te dwingen, maar van enig run support was geen sprake. Dit brak de D-backs op in de late innings. Vanaf de zijlijn moesten zij toekijken hoe Nathan Eovaldi, Corey Seager en al die andere Rangers een groot feest vierden in Phoenix, Arizona.
GALLEN HOUDT HOOP D-BACKS LEVEND
De Texas Rangers hadden het prima naar hun zin in Chase Field. Nadat de teams de twee duels in Arlington verdeelden, liepen de Rangers in Phoenix opeens weg naar een 3-1 voorsprong in deze best-of-7. Nog één zege hadden ze dus nodig voor hun eerste titel en aan Nathan Eovaldi de eer om deze in Game 5 binnen te slepen. De 33-jarige Texaan uit Houston hoefde zich over run support geen zorgen te maken. De Rangers hadden in Game 4 immers 11 runs gescoord en bewezen het dus ook zonder Adolis Garcia te kunnen.
Tegenover zich zag Eovaldi een oude bekende. De matchup in Game 5 was namelijk dezelfde als die in Game 1. Diamondbacks-manager Torey Lovullo gaf toen de bal aan Zac Gallen en de ace was ook nu de man die deze serie in leven moest houden voor de thuisploeg. Tijdens dat duel op 27 oktober begonnen beide starters wat nerveus. Daar was nu, zeker in het geval van Gallen, geen enkele sprake van. De man die in het reguliere seizoen 17 wedstrijden won voor de Diamondbacks besefte heel goed wat hem te doen stond.
GEMISTE KANSEN
Zac Gallen moest de Rangers van scoren houden en zo het lot van de D-backs in handen van de slagploeg leggen. Lovullo kon tevreden zijn over zijn starter. Veel meer dan dat zelfs. Gallen begon goed aan de wedstrijd en had slechts 13 pitches nodig om door de eerste inning te komen. Zijn collega verging het minder eenvoudig. Eovaldi gaf twee keer vier wijd weg en zag de razendsnelle Corbin Carroll na een gestolen honk en een groundout op het derde honk belanden. Daar, op ’t derde honk, strandde de poging van de Diamondbacks om de eerste run op het bord te zetten.
Het lukte de D-backs echter niet om het geweldige werk van Gallen te belonen met de noodzakelijke runs. Hun starter schilderde een meesterwerk in deze Game 5, af en toe ook met hulp van zijn defensie, maar aan slag wist Arizona geen potten te breken. Het was niet dat ze de kansen niet kregen. In elke inning maakten ze het Eovaldi wel lastig met singles of walks, maar het lukte de D-backs maar niet om deze ook daadwerkelijk te verzilveren.
BIJNA PERFECTE GALLEN
Dit legde nog meer druk bij Gallen. Hij zag dat de batters hun knuppels maar niet aan de praat kregen en wist dat elk foutje van hem fataal kon zijn. Des te knapper was het dat Gallen, ondanks alle druk, een magistrale wedstrijd gooide. Pas in de vijfde inning moest hij de eerste honkloper toestaan. Nathaniel Lowe dwong vier wijd af en zorgde zo voor het eerste hele minuscule speldenprikje van de Rangers.
In de gelijkmakende vijfde leken de Diamondbacks dan eindelijk toe te slaan. Ketel Marte kreeg vier wijd en na een single van Christian Walker was hij nog 27,5 meter verwijderd van de eerste run van de wedstrijd. Nadat Walker het tweede honk wist te stelen, had Arizona opeens twee runners in scoringspositie. Met vier wijd voor Tommy Pham zorgde Eovaldi er zelfs voor dat alle honken bezet waren. Helaas voor de D-backs had de Rangers-starter ook al twee nullen op het bord en slaagde Lourdes Gurriel Jr. er ook niet in om ook maar één teamgenoot over de thuisplaat te krijgen.
SEAGER BREEKT DE BAN
Met al deze gemiste kansen in het achterhoofd was ’t bijna wachten op het moment dat Texas dit eens afstrafte. Dat moment kwam in de zevende inning. Na zes innings was Gallen bezig aan een no-hitter, maar Corey Seager (later verkozen tot MVP) maakte daar met een single een einde aan. Die klap leek Gallen en de D-backs te breken.
Een double van Evan Carter, zijn negende in de play-offs en daarmee de nieuwe recordhouder in de majors, bracht Seager naar het derde honk. Een RBI-single van Mitch Garver deed de rest. Al het goede werk van Gallen was nu niets meer waard. De starter (6.1 IP, 3 H, 1 ER, 1 BB, 6 K) keek nu tegen een achterstand aan en werd van de heuvel gehaald.
Voor Eovaldi (6.0 IP, 4 H, 0 ER, 5 BB, 5 K) kwam er na zes innings een einde aan zijn wedstrijd. Bruce Bochy liet de bullpen voor de laatste negen nullen zorgen en gezien de prestaties van Aroldis Chapman en Josh Sborz leek dit een goede keuze. De relievers hadden de controle over de wedstrijd en nu was ’t juist Arizona dat vaker in de problemen kwam. Kevin Ginkel moest zich na twee walks en een single uit een benarde situatie zien te redden. Met ’t nodige kunst- en vliegwerk lukte ’t de reliever om de achterstand niet verder op te laten lopen.
TITEL NAAR TEXAS!!!
Die taak had closer Paul Sewald in de negende inning ook. Nog altijd stonden de Rangers met 1-0 voor en om een reële kans op een Game 6 te houden, mocht Sewald geen fouten maken. Josh Jung en Nathaniel Lowe verwelkomden hem echter met back-to-back singles. Een derde single, van de knuppel van Jonah Heim, leverde 2 runs op dankzij wat defensief geschutter in het outfield. De stand was nu 3-0 in het voordeel van de Rangers, maar ook dit viel nog wel te managen.
Sewald herpakte zich namelijk met twee vlotte nullen, maar hij had nog altijd Heim op ’t derde honk. De catcher zou de thuisplaat ook passeren. En kon daarna even wachten op Marcus Semien, die even daarvoor zijn tweede homerun van de play-offs had geslagen. Nu was het opeens 5-0 voor Texas en leek al het geloof bij de D-backs verdwenen. Het was aan Sborz om de Rangers in veilige haven te loodsen en de reliever had daar geen enkele moeite mee. Na 12 pitches en onder andere 2 K’s in de negende was de eerste titel voor de Texas Rangers een feit!
UP NEXT:
Nu de beslissing in de World Series is gevallen, is het off-season officieel begonnen. Bij een hoop franchises zal er wat veranderen, want veel clubs zitten bijvoorbeeld nog zonder manager. Voor de free agents breken ook interessante dagen, weken en maanden aan. Ook de spelers zonder contract kunnen nu namelijk gaan en staan waar ze willen.
Cover photo: Brynn Anderson/AP Photo
