Met het seizoen 2017 in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel op het Major League-jaar. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 30 verschillende Major League-organisaties. Vandaag in deel 5: Cincinnati Reds.
DE EERSTE STRAAL
De Cincinnati Reds gingen in 2017 vrolijk verder op de weg die zij in 2014 al waren ingeslagen. Sterren werden verkocht en er werd ruimte gemaakt voor jong talent. Zo trokken Dan Straily en Brandon Phillips naar andere oorden en probeerden de Reds ook mannen als Drew Storen, Scott Feldman en Zack Cozart (tevergeefs) te slijten. Het resultaat was het jongste 25-man roster op Opening Day in MLB, met een gemiddelde leeftijd van 26 jaar en 355 dagen.
Op dat roster stonden ook nog eens zeven rookies, een aantal dat in de tien voorgaande jaren slechts door drie teams was geëvenaard. Een dergelijk onervaren ploeg leek een goede basis voor een zwak seizoen te vormen. Dat werd het dan ook. Dankzij het derde 90-loss seizoen op rij komt een meer dan tachtig jaar oud record in zicht. In de periode 1930-1934 lieten de Reds meer dan negentig nederlagen in vijf seizoenen op rij noteren.
Het record van 68-94 vertelt veel, maar bij lange na niet alles. Tel daar bijvoorbeeld bij op dat de overwinningen voor een groot deel ook nog eens te danken waren aan individuele prestaties van hoog niveau. Vooral eerste honkman Joey Votto (34) deed een flinke duit in de zak. De Canadees eindigde in de top tien van de National League in batting average, runs scored, hits, home runs, RBIs, walks, OBP, slugging percentage en OPS. In dat licht leken de 68 zeges daardoor geen houvast te bieden met betrekking tot de toekomst van de vele jongelingen die een kans kregen gedurende het seizoen.
WAT GING FOUT IN 2017?
Om kort te zijn, er ging flink wat fout in 2017. Een aanzienlijk aantal nederlagen kwam voort uit te voorkomen fouten. De grootste fouten werden echter niet op het veld gemaakt, maar daarnaast. Hoewel het van de hand doen van sterkhouders de club prima afgaat, is het binnenhalen van nieuwe aanwas een kwaliteit waarin de leiding van de Reds een stuk minder bedreven is.
Dat betekende bijvoorbeeld dat de reeds in 2016 bekende zwakke plekken in 2017 nog altijd even zwak bleken. Zo werd er bijvoorbeeld geen aandacht besteed aan een goede catcher om naast Tucker Barnhart te zetten, terwijl de blessuregeschiedenis van Devin Mesoraco daar alle aanleiding toe gaf.
Ook de pitching werd zwakker en zwakker naarmate de armen werden verhandeld — zoals in het geval van Straily — of naar de DL verdwenen (Feldman en Storen). Dat kwam niet in de laatste plaats doordat één van de offseason moves die wel was gemaakt, het achter de geraniums wegplukken van de veertig jaar oude Bronson Arroyo was. Zijn 7.35 ERA zal niet herinnerd worden.
De Reds waren daardoor bijvoorbeeld genoodzaakt om in 33 van de laatste 40 wedstrijden van 2017 een rookie op de heuvel te zetten. Maar liefst negen jonge armen werden op die manier in het diepe gegooid. Dat de ploeg naar het einde van het honkbaljaar verder wegzakte, is daaruit te verklaren. Een aantal van de jongelingen lijkt geen lang leven in de Majors tegemoet te gaan.
WAT GING GOED IN 2017?
Kunnen individuele prestaties aan het team worden toegeschreven? In dat geval waren er toch wel enige succesverhalen te noteren. Het eerder al genoemde topjaar van Joey Votto is hier een goed voorbeeld van. Ook de doorbraak van Scooter Gennett, die tot meer dan honderd wedstrijden kwam, kan als positief worden ervaren. Ook Barnhart beleefde zijn definitieve doorbraak. Het leverde hem een Gold Glove op. Zack Cozart werd All-star. Dat leverde hem een ezel op.
Gedurende het seizoen lieten verschillende jongelingen zo nu en dan ook zien wel degelijk over kwaliteiten te beschikken. Werper Amir Garrett was bijvoorbeeld in april en mei een zekerheid. Gedurende het seizoen lieten ook Sal Romano en Tyler Mahle zien dat zij binnen twee jaar vaste pionnen in de starting rotation kunnen worden.
Het grootste succes werd echter ver buiten Great American Ballpark geboekt. De draftdagen bleken namelijk ongekend succesvol voor de Reds. Met Hunter Greene en Jeter Downs werden bijvoorbeeld de twee hoogstgenoteerde namen op het lijstje van de organisatie binnengehaald. Het duo moet over enkele jaren de ontbrekende schakels in een dan florerende organisatie gaan worden.
WAT BRENGT 2018?
Greene en Downs zullen pas ver na 2020 gaten in het team gaan vullen. Toch zijn inmiddels de eerste contouren van het nieuwe team zichtbaar. Het enorme aantal jongelingen dat zich aandiende in 2017 krijgt namelijk komend seizoen opnieuw de kans te laten zien wat zij kunnen. 2018 moet dan eindelijk het einde van de vier jaar durende afbraakfase inluiden.
De plekken die al wel ingevuld kunnen worden behoren bijvoorbeeld toe aan de eerder genoemde Romano En Mahle. Andere jonge honden die in 2018 meer zullen laten zien zijn Luis Castillo en Jesse Winker. Nick Senzel krijgt tijdens Spring Training 2018 de kans om zich op meerdere posities te onderscheiden, waarbij de mogelijkheid bestaat dat hij op kortestop eindigt. De Reds hopen bovendien nog altijd dat een oplossing gevonden kan worden voor het vele blessureleed van Dilson Herrera.
Bovendien lijkt general manager Dick Williams geleerd te hebben van zijn fouten. De voornaamste aandachtspunten gedurende de wintermaanden zijn het aanvullen van de startende pitching en relievers. Daarnaast hoopt men op het vinden een goedkope veteraan om de balans in het team te herstellen. De Reds hebben op dit moment slechts drie dertig-plussers op het roster staan. Het begin van een opbouw richting grootse daden is hier.
Top photo: Jayne Kamin-Oncea-USA TODAY Sports
