Zoals deze hele serie een déjà-vu lijkt van de NLDS van vorig jaar, zo deed Game 4 wel heel erg denken aan de wedstrijd van een dag eerder. Weer namen de Atlanta Braves als eerste de leiding, maar opnieuw konden ze er niet lang van genieten en ook nu was Nick Castellanos de grote boeman. De slugger sloeg andermaal twee homeruns en schreef daarmee geschiedenis.
MUST WIN
Na een heet eerste avondje in Philadelphia, wisten de Braves dat ze deze Game 4 moesten winnen. In Spencer Strider stuurden ze hun ace naar de heuvel. De pitcher die als enige twintig overwinningen wist te boeken, kende een uitstekende start van zijn postseason in Game 1 van deze serie, maar stapte toen toch als verliezend werper van de heuvel.
Ranger Suarez, de man die ook vannacht zijn opponent was, had het in die openingswedstrijd vanzelfsprekend lastig met een van de meest dodelijke slagploegen uit de honkbalhistorie, maar al met al bleef de schade voor de Venezolaan beperkt – mede dankzij een belangrijke strikeout van zijn vervanger Jeff Hoffman.
TURNER
Trea Turner had in zeventien slagbeurten nog geen enkele keer een honkslag geproduceerd op het gooien van Strider, maar vannacht was het in de eerste poging raak. De kortestop van de Phillies zette in de openingsinning een slider van Strider meteen om in een double, maar tot een run leidde het nog niet.
In de volgende slagbeurt van de Phillies drongen ze weer aan, maar dit keer gooide een geweldige vangbal van midvelder Michael Harris II roet in het eten. Met een sliding viste de regerend Rookie of the Year een door Johan Rojas geslagen bal vlak voor de stuit uit de lucht, waarna het een koud kunstje was om ook Nick Castellanos op het tweede honk uit te maken en zo een einde te maken aan de inning.
BRAVES OP VOORSPRONG
Waar de Phillies dus al een paar keer in de buurt van een eerste punt waren geweest, gingen de Braves de vierde inning in met slechts één honkloper. Phillies’ pitcher Ranger Suarez wist de gevaarlijkste slagploeg van de Major League te houden op wat slappe rollertje die het infield niet uitkwamen. Dankzij een wilde worp van Turner had Harris II als eerste Brave nog wel veilig het honk kunnen bereiken, maar daarbij was het tot dan gebleven.
De eerste echt tik van de bezoekers was echter meteen een flinke daalder waard. Austin Riley golfde een pitch van onderuit de slagzone diep het linksveld in, waar de bal een metertje achter de muur belandde. Het was de tweede homerun van de derdehonkman dit postseason.
CASTELLANOS SCHRIJFT HISTORIE
Lang konden de NL East-winnaars niet genieten van de voorsprong en natuurlijk was het Nick Castellanos die de ploeg van Brian Snitker pijn deed. Nadat hij gisteren al tweemaal de bal uit het veld joeg, ging hij daar in Game 4 rustig mee verder en zo draaide hij net als in Game 3 al heel snel een 1-0-achterstand om in een gelijke stand.
Met zijn derde honkslag van de avond nam Turner geen enkel risico om weer in het zicht van de haven te stranden. Zodra de bal van zijn knuppel kwam, was duidelijk dat daar geen eer meer aan te beleven was voor de Braves’ outfielders.
Nog diezelfde inning verdubbelde Castellanos de score voor de thuisploeg. Met zijn vierde long ball in twee avonden zette de Phillie een unieke prestatie neer. “We weten hoe belangrijk momentum is in de playoffs”, zou Castellanos na afloop zeggen, “en dus doen we er bij tegenslag alles aan om het momentum weer in ons voordeel te doen kantelen. Dat is heel belangrijk voor ons.”
GEMISTE KANSEN
Waar de Phillies er dus in deze NLDS steeds in slaagde om na elke tik weer snel op te krabbelen, zagen de Braves al hun pogingen om iets terug te doen stranden. Vooral in de zevende inning leken ze de wedstrijd nog één keer om te kunnen draaien, maar het mocht niet zo zijn.
Met twee achtereenvolgende vrije lopen had Phillies’ reliever Jose Alvarado de deur op een kier gezet voor de Braves en toen diens vervanger Craig Kimbrel ook zijn eerste slagman op vier wijd trakteerde, hield heel Citizens Bank Park collectief de adem in. Niet zo gek, want het bracht Ronald Acuna Jr. naar de plaat.
Toen de eerste worp op Acuna ruim langs de plaat en via catcher JT Realmuto het foutgebied in rolde, leek Kevin Pillar een kans te hebben om de achterstand te halveren, maar hij durfde het niet aan. Een zucht van verlichting ging door het stadion, toen de klap van de MVP-kandidaat niet veel later op de warning track in de handschoen van Johan Rojas verdween. Met die derde uit kwam er meteen een einde aan die inning.
In hun laatste slagbeurt bereikten de twee openingsslagmannen van de Braves, Marcell Ozuna (vier wijd) en Sean Murphy (single), de honken, waarmee een slotoffensief leek ingezet, maar het bleek niet veel meer dan een laatste stuiptrekking. Matt Strahm nam vanaf dat moment namelijk het stokje succesvol over van de zwak ingevallen Gregory Soto. Twee vangballen en een strikeout later was de wedstrijd – en dus deze NLDS – voorbij.
UP NEXT
En zo betekent dit dus weer een vroegtijdig einde voor de Braves na meer dan 100 overwinningen in het reguliere seizoen en mogen de Phillies dromen van een terugkeer in de World Series. In de NLCS moeten ze dan afrekenen met de al even verrassende Arizona Diamondbacks. Die serie start maandagnacht in Philadelphia.
