De legendarische Orioles-outfielder Frank Robinson is overleden. Hij leed al enige tijd aan botkanker. In een hospice in Los Angeles zou hij gisteren aan die ziekte zijn bezweken. De Hall of Famer werd 83 jaar oud.
We mourn the loss of Hall of Famer and Orioles Legend Frank Robinson. #Frank20 pic.twitter.com/4yy4lV2U4N
— Baltimore Orioles (@Orioles) February 7, 2019
ROOKIE OF THE YEAR IN CINCY
Waar de meeste spelers al blij zullen zijn als ze bij één team naam weten te maken, is Frank Robinson’s rugnummer 20 bij maar liefst drie organisaties retired. In 1956 brak hij al op 20-jarige leeftijd door in dienst van de Cincinnati Reds. Zijn 38 homeruns, destijds een evenaring van het record voor een rookie, bezorgden hem niet alleen de award voor Rookie of the Year en een uitnodiging voor de All-Star Game, maar uiteindelijk ook een zevende plek in de MVP-verkiezing. De naam ‘Frank Robinson’ was meteen gevestigd.
Toen hij 20 jaar later zijn knuppel aan de wilgen hing, kon hij bogen op een imposante erelijst. Hij mocht niet minder dan 14 keer aantreden tijdens een All-Star Game, werd twee keer uitgeroepen tot MVP (hij is nog altijd de enige speler die in zowel de National League als in de American League die eer te beurt viel) en kroonde zich in 1966 tot Homerun King. In dat jaar veroverde hij zelfs de Triple Crown.
WORLD SERIES CHAMP IN BALTIMORE
Dat alles gebeurde nota bene in zijn eerste jaar onder contract bij de Baltimore Orioles. Die winter dachten de Reds dat hun dertigjarige sterspeler zijn beste tijd gehad had en ze verkochten hem voor pitchers Milt Pappas en Jack Baldschun en outfielder Dick Simpson. De rotatie kon wel wat versterking gebruiken, was hun gedachte achter deze deal. Het zal één van de meest eenzijdige trades uit de MLB-historie zijn. Met Robinson wonnen de Orioles direct de World Series en de oufielder werd ook daarin uitgeroepen tot MVP.
Op 8 mei van dat jaar, tijdens de tweede wedstrijd van een doubleheader tegen de Cleveland Indians, sloeg Robinson een worp van Luis Tiant zó ver, dat de bal het Memorial Stadium uitvloog. De bal zou in totaal 541 voet afgelegd hebben. Tot de Orioles in 1991 naar Camden Yards verhuisden, hing er diep in het linksveld een vlag met de tekst ‘HERE’ om de plek te markeren waar de bal het stadion verlaten had.
EERSTE ZWARTE MANAGER
Tot zijn vertrek uit Baltimore bleef hij van grote waarde voor de club. In 1970 won de organisatie voor de tweede keer de World Series en het jaar erop eindigde Robinson nog als derde in de MVP-verkiezing. Toch besloten de Orioles hem in ’72 naar de Los Angeles Dodgers te laten gaan. Zijn verblijf daar werd geen succes en nog voor het einde van het seizoen vertrok hij naar de buurman in Anaheim, toen nog bekend als de California Angels.
Robinson had inmiddels zijn zinnen gezet op een managerspositie. Uiteindelijk waren het de Cleveland Indians die hem die kans in 1975 boden, toen zij hem een contract als player/manager gaven. Daarmee werd hij de eerste zwarte manager in de Major League. Zijn eerste slagbeurt als player/manager zette hij om in een homerun. Later zou hij bij de San Francisco Giants ook nog eens de eerste zwarte manager in de NL worden.
HALL OF FAME
Robinson sloot zijn carrière af met 2.943 hits en 586 homeruns. Op dat moment was dat laatste aantal goed voor een vierde plek op de eeuwige ranglijst, achter Hank Aaron, Babe Ruth en Willie Mays. Ondanks dat hij dus slechts de helft van zijn carrière voor Cincinnati actief was, heeft alleen Johnny Bench meer homeruns geslagen als een Red.
In 1982 werd Frank Robinson met 89,2% van de stemmen verkozen tot de Hall of Fame. Het was de eerste ballot waar zijn naam op stond. Robinson koos ervoor om als Oriole Cooperstown in te gaan. Buiten Baltimore’s Camden Yards en Cincinnati’s American Ball Park werden standbeelden voor hem opgericht. Frank Robinson, een legende.
Coverfoto: Louis Requena/MLB Photos
