Nadat tweeëneenhalve week geleden Lucas Giolito een no-hitter gooide, was het gisteren de beurt aan een stadgenoot van de White Sox-ace. De 28-jarige werper Alec Mills completeerde voor het eerst in z’n carrière meer dan zes innings in een start. Sterker nog, hij maakte meteen maar de negen innings tegen de Milwaukee Brewers vol en stond daarin geen enkele honkslag toe. De Cubs wonnen het duel met 12-0. Het MLB-coronaseizoen kent nu twee no-hitters, beide door werpers die in Chicago hun brood verdienen. Het is pas de eerste keer in de geschiedenis van beide clubs dat ze in hetzelfde seizoen no-hitters gegooid zien worden. De Cubs en White Sox maken 1901 deel uit van de professionele honkbalcompetitie in de Verenigde Staten.
Mills’ meesterwerk was de 16e no-hitter uit de geschiedenis voor de Cubs en de eerste sinds Jake Arrieta in 2016 het kunststukje voltooide. Huidige Cubs-manager David Ross zat toen achter de plaat en werd de 11e persoon uit de geschiedenis die zowel een no-hitter achter de plaat als vanaf de managersstoel meemaakte.
ONVERWACHTE HOEK
In tegenstelling tot Giolito, die zich inmiddels van first round draft pick heeft ontpopt tot borderline elitewerper in de Majors, was Mills niet per definitie de meest voor de hand liggende keuze om een no-hitter te gooien. Hij werd in 2012 in de 22e ronde gedraft, door de Kansas City Royals. 672 spelers werden dat jaar vóór hem geselecteerd. Het was eigenlijk al een wonder dat de rechtshandige werper werd gedraft, want hij was ooit een scholarship-loze college walk-on: een werper die door geen enkele universiteit werd geronseld, maar die bij University of Tennessee at Martin de kans kreeg toen hij er om vroeg. Letterlijk: hij zei tegen de coach dat hij goed genoeg was om voor het team te pitchen. Een tryout volgde en de rest is geschiedenis.
De Royals gaven het in 2017 op met hun low-minors-werper en verhandelden hem naar de Cubs in ruil voor outfielder Donnie Dewees. Dit seizoen was Mills voorbestemd voor een rol in de bullpen, maar een blessure bij Jose Quintana forceerde hem in de rotation. Nog nooit eerder gooide hij meer dan vijf innings in een wedstrijd, mede doordat hij daar (over het algemeen) niet goed genoeg voor is. Normaal gesproken, dus, maar gisteren wel.
HARD CONTACT, GEEN WHIFFS, TOCH NO HITS
Het arsenaal waarmee Mills de Brewers uit de wedstrijd hield, was dan ook minder indrukwekkend dan je zou verwachten bij een no-hitter. Mills gooide drie keer vier wijd en vijf keer drie slag, terwijl hij slechts vijf swinging strikes genereerde in 114 pitches; het laagste aantal sinds Dallas Braden er evenveel had in zijn perfect game in 2010. Hij kreeg wel wat assistentie van homeplate umpire Chris Segal, die maar liefst 26 keer een strike callde zonder swing; het hoogste aantal voor een Cubs-werper in 2020. Daarnaast maakten 11 Brewers hard contact, door StatCast geclassificeerd als ’95 mph of harder exit velocity’. Geen bal vond echter een plekje voor een honkslag.
De Cubs konden de topprestatie van hun werper wel gebruiken. De club was 4-5 over de laatste negen duels voorafgaand aan de no-hitter, maar verloor geen afstand op de achtervolgers. Een historische prestatie als die van Mills levert toch weer een boost op richting de playoffs, waarin de Cubs graag meer van dit soort wedstrijden zullen zien.
Coverfoto: Dylan Buell
