De jeugd heeft de toekomst. Een veelgehoorde uitspraak die louter waarheden bevat. Het is weer december. Bij menig ijshockeyliefhebber gaat er dan vrijwel direct een lampje branden. Het World Junior Championship staat weer voor de deur. De uitgelezen kans, om de sterren van de toekomst aan het werk te zien. SportAmerika neemt je mee in een rondje langs de deelnemende landen. Wie zijn er (top)favoriet? Wie moet je met speciale aandacht volgen? Poule A bijt vandaag het spits af.
Het eerste WJC werd reeds in 1977 georganiseerd. 46 jaar later heeft het toernooi enorm in aanzien gewonnen en is het voor de Amerikanen bovendien een vaste traditie tijdens de kerstvakantie.
De editie van 2025 wordt weer “ouderwets” in Canada gespeeld. Ottawa fungeert deze editie als de bakermat van het aanstormende talent, verdeelt over de stadions van Ottawa Senators en Ottawa 67’s. Het is voor het draaiboek van de IIHF ook eindelijk weer zonder zorgen voorbereiden. De voorbije edities werden allen van jaargang en/of locatie verplaatst door de uitbraak van de COVID-pandemie, maar met deze editie is er gelukkig vanaf de start duidelijkheid.
EDITIE 2024: KATER VOOR CANADA, TEAM USA PAKT EEUWIGE ROEM
Waar van te voren een “walk in the park” werd verwacht voor diverse teams, zat de eerste week van het WJC vol verrassingen. Zo werd Team Tsjechië op Opening Night vakkundig met beide benen op de grond gezet door Slowakije (6-2 nederlaag). Finland kreeg op haar beurt een behoorlijk deksel op de neus van Canada (2-5).
Desalniettemin waren alle usual suspects wederom van de partij in de kwartfinales. Poule A werd verrassenderwijs door Zweden gewonnen. De ploeg van head coach Tomas Monten maakten gehakt van Letland (6-0) en Duitsland (5-0), wonnen de topper tegen Canada (2-0), maar bogen het hoofd tegen buurman Finland (4-5 SO). Desalniettemin was het genoeg voor de eerste plaats in de Poule A.
In poule B was het Team USA wat de klok sloeg. Na de misser van Tsjechië op Opening Night, leek poulewinst niets de ‘Stars and Stripes’ in de weg te staan. Ware het niet dat diezelfde Tsjechen de Amerikanen tot een shootout dwongen in wedstrijd drie. Desondanks kon Team USA meer dan behoorlijk bouwen op het duo Cutter Gauthier en Gavin Brindley. Beide noteerden de dubbele cijfers en waren met zijn tweeën goed voor 40% van de Amerikaanse poulefase productie.
KATER VOOR CANADA, GLORIE VOOR TEAM USA
Door de groepswinst van Zweden lagen alle kaarten op tafel voor de gedroomde finale tussen Team USA en Team Canada. Op papier was de wedstrijd tegen Tsjechië in de kwartfinale op 2 januari een formaliteit voor de Canadezen, ware het niet dat de Tsjechen er met een 3-2 overwinning vandoor gingen — met een fenomenale Jiri Kulich als stralende middelpunt —. Team USA op haar beurt rekende in de kwartfinale af met schietschijf Letland (7-2), gingen tot het gaatje tegen Finland en maakten van de grande finale tegen Zweden er een show van (6-2).
Het betekende voor Team USA haar zesde gouden medaille op het WJC en pakten ‘The Stars and Stripes’ voor het eerst sinds 2021 weer eens de eindzege. Het brons ging uiteindelijk naar Tsjechië, die in een “korfbalwedstrijd” met 8-5 Finland van een derde plaats afhielden.
EDITIE 2025: POULE A
TEAM USA
Om maar direct in de ultieme kerstsfeer te komen, trappen we deze preview uiteraard af met de titelverdediger. Team USA heeft na een foutloze editie van 2024 andermaal een flink aantal sterkhouders binnen haar gelederen en is het de mannen van head coach David Carle er alles aan gelegen om voor het eerst in de Amerikaanse WJC geschiedenis een back-to-back te bewerkstelligen.
Tussen de palen is er ook deze editie plek voor de onbetwiste minor nummer één: Trey Augustine. De 2023 second-round pick (Detroit Red Wings) is zonder twijfel de beste goalie op het WJC en vormt samen met Sam Hillebrandt de tandem van de Amerikanen. Het huidige seizoen van Augustine kenmerkt zich tot een opeenstapeling van hoogtepunten. Alweer opmakend voor zijn derde WJC U20 is de ‘Yzerman oogappel’ lights out in de NCAA namens Michigan State University — teamgenoot van onder meer Isaac Howard (Tampa Bay Lightning) — en wordt hij in menig preview al tot één van de bepalende factoren in het succes van de Amerikaanse formatie genoemd.
Op de blue-line is het eveneens finger lickin’ good. Onder leiding van Minnesota Wild fenomeen Zeev Buium — een aantal weken geleden nog onze Rookie of the Week in de NHL Highlights — is de blauwe lijn van de Amerikanen hands down de meeste gebalanceerde van het pak. De aanvallende juggernaut Buium wordt onder meer gesteund door (eveneens) terugkerende namen als Drew Forescue en Aram Minnetian, die defensief een prima slot op de deur zijn. Voor de ‘bruggetjesfanaten’ onder ons, is het dit jaar andermaal een Hutson die zijn opwachting maakt in de Amerikaanse ploeg. Lane Hutson speelde de pannen van het dak in de editie van 2024. Deze Kerst is het de beurt aan broertje Cole (Washington Capitals), die met name op de powerplay van Team USA de belangrijkste schakel is.
AANVAL IS DE BESTE VERDEDIGING
Waar de blue-line al uitpuilt van de high-end prospects is dat op de voorwaartste linies nog een tand extra. Op uitzondering van James Hagens na (overigens één van de allerbelangrijkste gegadigden voor de first-overall pick van 2025) zijn het louter gedrafte NHL prospects die op het roster van de Amerikanen verschenen. Zo is doelpuntenmachine Cole Eiserman (New York Islanders) van de partij en geeft ook Nashville Predator Teddy Stiga acte de presence bij ‘The Stars and Stripes’. Extra interessant voor head coach David Carle wordt het top trio Ryan Leonard – James Hagens – Gabe Perreault, die met zijn drieën reeds een linie vormen bij Boston College in de NCAA.
Na het winnen van de gouden medaille vorig jaar, hebben de Amerikanen een uitstekende kans om voor het eerst in haar geschiedenis een tweede goud op rij te winnnen. Op iedere linie is er reden tot juichen, maar er liggen behoorlijk wat potentiële kapers op de kust.
TEAM FINLAND
Een van die kapers is Team Finland. De Scandinaviërs maakten al in een vroeg stadium haar voorselectie bekend, waar weinig verrassende namen op zijn verschenen. De ploeg van head coach Antti Pennanen gaat na twee edities buiten de prijzen op jacht naar haar eerste medaille sinds de zilveren in 2022. Voor de laatste gouden moeten we reeds terug naar de editie van 2019.
Hoe solide en uitgesproken de Amerikaanse goalies zijn, zo onzeker is de situatie bij de Finnen. Petteri Rimpinen, Kim Saarinen (Seattle Kraken) en Noa Vali draaien alle drie niet het allerbeste seizoen uit hun nog prille carrière, wat de keuze voor de technische staf er niet makkelijker op laat maken. Van de drie lijkt de keuze vooralsnog op de kwaliteiten van Petteri Rimpinen te vallen. De 18-jarige goalie verdedigt de clubkleuren van Kiekko-Espoo in de Finse Liiga en noteert in 24 wedstrijden vooralsnog een .916 sv% en een 2.25 GAA — wat voor Noord-Amerikaanse maatstaven zo’n beetje lights out is —.
Ook op de blauwe lijn zijn er in de dagen vooraf nog een aantal vraagtekens te noteren. Hoe dan ook wordt de defensief gedragen door het duo Aron Kiviharju (Minnesota Wild) – Emil Pieniniemi (Pittsburgh Penguins). Met name Pieniniemi maakt sinds zijn overstap naar de Kingston Frontenacs (OHL) een stormachtige ontwikkeling door en heeft in 32 wedstrijden tot op heden 34 punten (vier goals, 30 assists) achter zijn naam staan. Qua vergelijkingsmateriaal spiegelen de Europese scouts hem met name aan het spel van Amerikaan Zeev Buium: Aanvallende juggernaut met een grote wapen in de vorm van de powerplay. Voor de defensieve kracht komt ook nog Penguins-collega Kalle Kangas om de hoek kijken.
TOP HEAVY VOOROP
De aanvallende linie is de meest in het oog springende bij Team Finland. Uiteraard voorop in de strijd gaat Buffalo Sabres prospect Konsta Helenius, die met name bij Rochester Americans (AHL) met zestien punten in 26 wedstrijden bewijst dat Buffalo op lange termijn goud in handen heeft. Gesteund door onder meer Dallas Star Emil Hemming, Kasper Halttunen (San Jose Sharks) en huidig Detroit Red Wing Jesse Kiiskinen — betrokken in de Andrew Gibson trade — hebben de Scandinaviërs een leuke top six om in het oog te houden. Kijk je wat verder naar beneden op de line-up herbergen de Finnen maar liefst tien (!) NHL-Draft spelers, waarmee het één van de diepste dit toernooi is.
Met name Kiiskinen is een naam om in de gaten te houden. De door de Predators gedrafte winger is met afstand de beste speler in een verder grijs seizoen voor HPK in de Finse Liiga.
TEAM CANADA
Het is nagenoeg onmogelijk om een goede invalshoek te bedenken voor het uitpuilende roster van Team Canada. De Canadezen kwamen in de editie van 2024 na de nederlaag tegen Tsjechië in de kwartfinale van een ijskoude kermis thuis en zijn er in 2025 op uit om voor eigen fans het goud in Ottawa te pakken. In de weken voor de start van het WJC was het in de media echter vooral te doen om de afwezigheid van menig top tien pick van de voorbije Entry Draft. Zo kunnen uiteindelijk onder meer Beckett Sennecke, Tiji Iginla, Zayne Parekh en Carter Yakemchuk thuis uitbuiken van het kerstdiner. Desondanks hebben de Canadese fans allerminst reden tot klagen. Maar liefst 21 NHL prospects maken hun opwachting op tweede Kerstdag.
Waar het bij Team Finland vooral een keuze wordt op basis van ‘minst presteren’, gaat die vlag bij Team Canada bij de goalies niet op. Zowel Carson Bjarnason (Philadelphia Flyers), Carter George (LA Kings) als Jack Ivankovic draaien een uitmuntend seizoen in de minors en baadt head coach Dave Cameron in luxe. Waar Ivankovic van de drie op papier de meeste upside heeft, zou je op basis van statistieken de nummer één aan Carson Bjarnason geven. De sluitpost noteert bij Brandon Wheat Kings in de WHL een .913 sv% en 2.90 GAA.
SPREID DE KANSEN
De blauwe lijn is zelfs met al het aanvallende geweld met afstand de beste van aankomende WJC. Waar de Amerikanen gloreren in de balans, gaan de Canadezen qua high-end écht door het dak. Zeven van de acht geselecteerde blue-liners (met uitzondering van Matthew Schaefer) zijn reeds bij NHL-teams onder de pannen, waar met name het London Knights duo Oliver Bonk (Philadelphia Flyers) en Sam Dickinson (San Jose Sharks) in het oog springt. Het tweetal speelt de pannen van het dak in de OHL en vult elkaar naadloos aan. Dickinson is zoals bekend een aanvallende klepper en is Bonk top vijf prospects in de defensieve zone.
Voor de keuze van het tweede paar kan Cameron vele kanten op. Zo is Tanner Molendyk (Nashville Predators) een belangrijke gegadigde en zal zijn sparringpartner Beau Akey (Edmonton Oilers) of Sawyer Mynio (Vancouver Canucks) worden. Ook hier kunnen we in iets mindere mate de loftrompet van stal halen. Molendyk gloreert in aanvallend opzicht — en is ook niet vies van een keiharde hit — en zijn Akey en Mynio sloten op de deur. Kersen op de taart zijn Caden Price (Montreal Canadiens) en de hierboven genoemde Andrew Gibson (Nashville Predators), waarbij met name Price exceptionele upside heeft.
GAVIN MCKENNA TIME, BABY!
Het is een vast stramien in onze NHL Powerplay Podcast, maar voor wat betreft de aanvallende prospects kunnen we dit jaar met recht de uitspraak ‘stoelriemen vast!’ van stal halen. Van de veertien geselecteerde forwards, bezitten er twaalf reeds een indirecte verbintenis met een NHL-franchise. Toch gaat vrijwel alle (aanvallende) aandacht uit naar de twee undrafted spelers: Porter Martone en Gavin McKenna.
Porter Martone is aankomende zomer (samen met Amerikaan James Hagens) hard op weg naar een first-overall selectie én is Gavin McKenna de (nu al) unanieme first-overall van 2026. Martone is een ideale mix van fysiek, souplesse en een ijzingwekkende dosis techniek. De multi-inzetbare forward gloreert zowel als centre en als winger en noteerde als captain van Brampton Steelheads (OHL) reeds 54 punten (21 goals, 33 assists) in 26 wedstrijden.
Gavin McKenna is de onbetwiste nummer één van 2026 en gaat zich als zeventienjarige opmaken voor zijn eerste deelname aan het WJC U20. De eveneens multi-inzetbare forward is op de vleugel magistraal, maar excelleert net name als centre. In de WHL stopte de puntenteller in zijn eerste volledige seizoen op 97 punten (34 goals, 63 assists) in 61 wedstrijden en doet hij er dit seizoen nog een scheut extra bovenop. Halfweg verzamelde McKenna reeds 60 punten in 30 wedstrijden.
Heeft Canada dan niets anders noemenswaardig bij zich? Zeker weten. Easton Cowan (Toronto Maple Leafs), Calum Ritchie (Colorado Avalanche), Jett Luchanko (Philadelphia Flyers) en Brayden Yager (Winnipeg Jets) maken eveneens hun opwachting in de Canadese formatie.
TEAM LETLAND
Jaar in, jaar uit is het bij Team Letland hetzelfde riedeltje: Probeer ten alle tijden degradatie uit de hoogste afdeling van de U20 te voorkomen. In de gehele Letse geschiedenis bereikten de Letten slechts tweemaal de kruisfinales (waaronder in 2024, na een 0-20 saldo uit de eerste drie wedstrijden) en ook de komende editie zal ‘overleven’ de meest genoteerde uitspraak uit het Letse kamp worden. Zeker als je het roster wat nauwer onder de loep neemt én de pech hebt dat je in een poule des doods zit met Canada en USA als twee eerste tegenstanders.
De positie tussen de palen wordt zonder twijfel de meest interessante linie aan Letse kant. Met aanvallende juggernauts USA en Canada tegenover je, wordt het voor het duo Linards Feldbergs – Aksels Ozols een behoorlijke opgave. Hoewel de media met name het talent van Ozols onderstrepen, krijgen de prestaties van Feldbergs bij Sherbrooke Phoenix in de QMJHL een streepje voor Met name omdat de 19-jarige sluitpost ook reeds twee wedstrijden bij de Letse grote mannen in de benen heeft.
Op de blue-line is de meest in het oog springende naam die van Anaheim Ducks prospect Darels Uljanskis. De zevende ronde pick van 2024 speelt zijn wedstrijden in de J20 Nationell in Zweden namens AIK en is met name in aanvallend opzicht een speler om in de gaten te houden. In 27 wedstrijden schoot de Let reeds 21 punten bij elkaar en kan hij in kleine marges een beslissing forceren. Partner in crime lijkt vooralsnog Kristers Urbanovics te worden. De blue-liner is een beer in de eigen zone en compenseert de aanvallende drift van Uljanskis.
AANVALLEND VAN ALLES EEN BEETJE
Hopelijk kan Team Letland aanvallend een vuist maken, want menig Lets prospect is zo gek nog niet. Voorop in de strijd zonder twijfel de naam van Washington Capitals prospect Eriks Mateiko (die vorig jaar er reeds bij was en een treffer noteerde). Afgelopen zomer durfde het Front Office in Washington het aan om de Let in de derde ronde op te pikken en laat hij bij Saint John Sea Dogs (QMJHL) zien dat dit allesbehalve onterecht was.
Toch herbergen de Letten drie ‘oogappels light’: Rudolfs Berzkalns, Roberts Naudins en Olivers Murnieks. Berzkalns speelde vrijwel zijn gehele minor carrière tot op heden in Noord-Amerika en maakte op zestienjarige leeftijd al de overstap naar de Muskegon Lumberjacks in de USHL. Naudins is daarentegen een protégé van het reeds veelvuldig aangehaalde Shattuck St. Mary’s en laat daar menig scout de hoofden draaien.
Olivers Murnieks springt er echter met kop en schouders bovenuit. De centre speelt een weergaloos eerste seizoen bij Sioux City Musketeers in de USHL en was op zestienjarige leeftijd al dé uitblinker op het U18 WJC namens Letland. De prospect is pas in 2026 in de NHL Draft verkiesbaar, maar het heeft er alle schijn van dat de forward menig Lets NHL-record gaat aanscherpen.
TEAM DUITSLAND
Wir sind wieder da! Duitsland meldde zich tijdens de voorbije editie voor de vijfde maal op rij in de hoogste afdeling van de U20, maar had op 4 januari uiteindelijk een overtime-overwinning op Noorwegen nodig (5-4), om zich in de top divisie te handhaven. Onze oosterburen zijn er sinds 2020 onafgebroken bij en hadden daarin driemaal met het degradatiespook af te rekenen. Net als divisieconcurrent Letland zullen de Duitsers zich op het sprokkelen van punten moeten richten.
Tussen de palen zien we ongetwijfeld Nico Pertuch zich van derde goalie in 2024 opwerken tot starter in 2025. Het trio wordt door Leon Hümer en Linus Vieillard afgetopt. Hümer deed al enige ervaring op in wat oefenwedstrijden met de U20, maar het aankomende WJC betekent zijn vuurdoop in officieel verband. Vieillard was de back-up tijdens het afgelopen WJC U18 en heeft qua upside meer in zijn mars dan collega Hümer
Op de blauwe lijn vinden we de enige NHL-prospect van de Duitse selectie: Norwin Panocha. De boomlange blue-liner werd in de zevende ronde van 2023 door Buffalo Sabres opgepikt en werkt zijn wedstrijden namens Green Bay Gamblers in de USHL af. In tegenstelling tot menig ander dragende blue-line kracht blinkt de Duitser vooral uit in de eigen zone en ligt het in de lijn der verwachting dat Panocha “minuten gaat vreten”.
Voor head coach Ernst Höfner is het overigens wel prettig dat hij een flink aantal bekende namen opnieuw mag verwelkomen op het WJC. Zo waren Paul Mayer en Lua Niehus er vorig jaar reeds bij en was Mayer afgelopen zomer nog een belangrijke gegadigde op de Europese scoutingslijsten voor de NHL Entry Draft.
AFWEZIGHEID KEVIN BICKER LAAT ZICH VOELEN
Laten we maar direct met de deur in huis vallen: Oogappel Kevin Bicker moet het WJC aan zich voorbij laten gaan. De vijfde ronde pick van Detroit Red Wings (2023) blesseerde zich met Löwen Frankfurt eind november tegen Fischtown Penguins en zag zijn WJC 2025 in rook opgaan. Als “vervangt eye-catcher” ligt die druk nu op de schouders van Julius Sumpf. De centre is bezig aan een sterk tweede seizoen bij Moncton Wildcats (QMJHL) en is hard op weg naar de 100 punten prognostiek.
Kijken we naar potentieel draft materiaal zullen alle ogen gericht zijn op David Lewandowski. De forward draait een puik seizoen bij Saskatoon Blades (WHL) en was een hele belangrijke schakel in het 1A WJC van de U18. In de scoutingsrapporten schaalt het journaille de Duitser eind tweede ronde / begin derde ronde in, maar als de resultaten op het WJC meezitten, zit er voldoende upside in de ‘Lewandowski on ice’.
Cover photo: Bjorn Larsson Rosvall
