Het nieuwe seizoen in de NBA gaat over minder dan een maand beginnen. Tijd om te beginnen met voorbeschouwen. De logische vragen zijn wie er kampioen wordt en wie er met welke awards vandoor gaat aan het eind van het seizoen. Wij legden deze vragen voor aan de NBA-redactie.
De meest belangrijke vraag is natuurlijk: wie staan er tegenover elkaar in de NBA Finals en wie trekt er aan het langste eind?
Lars Leeftink: Kampioen: Nets, Finals: Brooklyn Nets – Los Angeles Lakers
Ik zou wel gestoord zijn om vanuit het oosten niet de Nets als favoriet aan te wijzen. De Hawks, Bucks, 76ers en wellicht de Bulls gaan ze zeker uitdagen, maar op papier mogen de Nets de NBA Finals eigenlijk met dit roster niet twee keer achter elkaar mislopen.
In het westen is het wat onduidelijker. Je zou zeggen met het traden voor Russell Westbrook dat de Lakers en Clippers het wederom uit gaan maken met de Jazz en Suns. Het zijn in ieder geval ook dit seizoen die vier teams, en ik kies dan voor de Lakers.
Kortom: NBA Finals 2022 gaat tussen de Lakers en Nets, met de Nets als winnaar in zes games.
Thijs Verkuil: Kampioen: Nets, Finals: Brooklyn Nets – Utah Jazz
Enigszins gekleurd ben ik zeker, maar ik ga toch voor de Brooklyn Nets. In de Finals zullen zij tegen de Utah Jazz staan, maar hun grootste tegenstander dit seizoen zullen blessures zijn. Vorig seizoen waren de Nets voor mij al de grote favoriet voor de titel, maar door veel blessures raakte de ploeg niet ingespeeld op elkaar. Alsnog gaven ze vervolgens op halve kracht de Milwaukee Bucks hun moeilijkste playoff-serie. Dit jaar zal voor de Nets alleen geslaagd zijn als ze kampioen worden. Er is genoeg tijd om aan elkaar te wennen en als de langdurige blessures uitblijven rondom de playoffs, zie ik niemand hun stoppen.
Hun tegenstander in de Finals zullen de Utah Jazz zijn. Het is misschien een verrassing dat ik voor de Jazz kies en niet voor de Los Angeles Lakers of Phoenix Suns, maar met de veranderingen in het offseason zie ik kansen voor Utah. Rudy Gay en Hassan Whiteside zijn in de breedte twee hele goede versterkingen voor Utah. De Lakers zullen het lastig krijgen met hun spacing na het aantrekken van Russell Westbrook, de Suns zullen niet nog een keer het kunstje kunnen herhalen en de Los Angeles Clippers komen door de langdurige blessure van Kawhi Leonard ook te kort. Uiteraard zijn er nog veel meer goede teams in het Westen, maar ik verwacht niet dat de Golden State Warriors, Denver Nuggets of Dallas Mavericks genoeg in huis hebben om echt kans te hebben op de Finals.
Tim Hartog: Kampioen: Nets, Finals: Brooklyn Nets – Los Angeles Lakers
Als blessures geen roet in het eten gooien is alles minder dan een plek in de Finals een teleurstelling voor deze teams. De Lakers zullen mogelijk een trage start hebben, ingegeven door alle wijzigingen dit offseason. Toch verwacht ik richting de playoffs dat de Lakers boven komen drijven als favoriet uit het Westen. Aangenomen dat Russell Westbrook is aangetrokken om de voornaamste ball-handler te worden en zo LeBron James wat meer uit de wind te houden is er een fantastische ‘core’ van James, Anthony Davis en Westbrook aanwezig die het als ‘big 3’ prima kunnen opnemen tegen de drie supersterren van de Nets. Daarbij opgeteld de ervaring die met de role players werd binnengehaald deze zomer zou LA als geen ander een ploeg moeten zijn die weet hoe een seizoen op te bouwen om maximaal te presteren in de playoffs.
Dat geldt in mindere mate ook voor de Nets. De ervaring in de breedte is op papier minder aanwezig, ook in bijvoorbeeld de coaching staff, maar Brooklyn bewees in het afgelopen seizoen zelfs met een incomplete ‘grote 3’ tot de beste teams in de NBA te horen. Dat moet behalve hoop ook voldoende stimulans geven om dit jaar ‘all the way’ te kunnen gaan. Met Patty Mills en Paul Millsap werden twee nuttige en ervaren spelers aangetrokken en in de draft sloegen de Nets met Cam Thomas ook een slag. Blessures, en dus load management, lijken de sleutel tot succes voor Brooklyn dit seizoen.
In een finale kies ik de Nets. Simpelweg superieur in offensieve kwaliteit en de Lakers hebben een grote uitdaging om de verdediging op het niveau van vorig seizoen te krijgen. De identiteit van die ploeg ging overboord deze zomer met alle wijzigingen, duidelijk ten faveure van offensieve impulsen, met onder andere het aantrekken van Carmelo Anthony en Westbrook, beiden bekend als matige verdedigers. Om daar weer een sterk verdedigend geheel van de smeden zie ik niet zomaar gebeuren, en zeker niet in voldoende mate om de Nets af te stoppen in een 7-game series.
Ruben de Regt: Kampioen: Lakers, Finals: Brooklyn Nets – Los Angeles Lakers
Met de versterkingen van de Lakers denk ik dat zij kampioen worden. Het team zag er al goed uit en met Westbrook en Melo erbij heb ik er juist vertrouwen in dat zij het meeste kans maken. Zolang als de kern maar fit is tijdens de Finals, dan komt het goed. Ook tegen de Brooklyn Nets, waarvan ik denk dat zij de tegenstanders zullen zijn. Durant, Irving en Harden hebben nog steeds niet veel wedstrijden samen gespeeld. Toen ze er wel stonden zag het er echter onwijs indrukwekkend uit.
Niels van der Veen: Kampioen: Nets, Finals: Brooklyn Nets – Los Angeles Lakers
Deze vraag is eigenlijk dezelfde die vorig jaar gesteld werd, en waarop we hetzelfde antwoord kunnen geven: Lakers-Nets. Een prachtig affiche natuurlijk, maar niet waarop ik stiekem hoop. In het westen wordt het de Lake show die overal doorheen beukt, maar in het oosten liggen de kaarten wat meer open op tafel. Met de Bucks en Sixers om de positie van de Nets over te nemen, mochten blessures roet in het eten gooien.
De belangrijkste individuele award is natuurlijk de MVP award. Wie pakt na Jokic vorig jaar de MVP award?
Lars Leeftink: Giannis Antetokounmpo
Hij of Luka Doncic. Simpelweg omdat veel sterren momenteel eerder met elkaar spelen dan tegen elkaar en de de Griek en de Sloveen ook komend seizoen veel zelf zal moeten doen. Het enige nadeel wat hij heeft is dat zijn team het waarschijnlijk niet zo heel erg ver gaat schoppen. Giannis Antetokounmpo zou wat dat betreft toch mijn eerste keuze zijn.
Thijs Verkuil: Giannis Antetokounmpo
Jokic, Embiid, Giannis, Durant. Jokic, Embiid, Giannis, Durant. Ik pak een muntje erbij en maak er een knock-out toernooi van wie mijn MVP wordt. De afgelopen jaren was er vaak duidelijk één favoriet. ‘Triple-Double’ Westbrook, ‘Chef’ Curry of LeBron James bij de Miami Heat. Echter heb ik dat gevoel dit jaar totaal niet. De beste speler van de vier is Kevin Durant, maar met Kyrie Irving, James Harden, Joe Harris, Paul Millsap, Blake Griffin en LaMarcus Aldridge zal hij echt niet zoveel de bal hebben als de drie andere kanshebbers op deze prijs. Efficiënt zal hij wel zijn. Met een ploeg die veel wint, ben je dan automatisch een kanshebber.
De andere drie hebben een meer dominante rol in hun ploeg. Jokic en Giannis als echte spelverdelers en -bepalers en Embiid als waar beest rondom de ring en de vrije worp lijn. Gemiddeldes van 30 punten en 15 rebounds per wedstrijd zijn voor Embiid en Antetokounmpo echt geen utopie en Jokic zal de triple-doubles wel weer aan de lopende band binnenhalen.
Dus, waar heeft het mutje voor gekozen? Dat is Giannis Antetokounmpo. Na het kampioenschap gaat hij ‘rustig’ door met waar hij gebleven was. Een team dat wint, Giannis die gemiddeldes van 33 punten, 14 rebounds en 6 assists per wedstrijd noteert. Alle ingredienten voor een MVP, lijkt mij zo.
Tim Hartog: Nikola Jokic
Jokic kan blijven doen wat hij al deed en heeft te maken met een vrijwel gelijke ploeg als vorig jaar. Denver heeft de starters vastgelegd en liet zien zelfs zonder Jamal Murray boven verwachting te kunnen presteren. Dit jaar met Aaron Gordon, die zijn contract verlengde en nu een voorbereiding meedraait, zie ik Denver wederom bovenin (het Westen) mee draaien. Een vereiste om als MVP-kandidaat in de conversatie te komen, zo lijkt. Jokic zal opnieuw veel de bal hebben, erop los kunnen scoren en kunnen faciliteren. En belangrijk, zo niet cruciaal gebleken: Jokic is solide en blessurevrij. Speelde alle 72 wedstrijden vorig seizoen en juist op dat vlak legde naaste belager Joel Embiid (51) het af.
Ruben de Regt: Luka Doncic
Hij blijft me elk jaar verbazen en als Jokic het afgelopen jaar kon winnen, dan Luka dit jaar. Komt goed.
Niels van der Veen: Joël Embiid
Vorig jaar was ik al als een van de weinigen overtuigd van dat hij de MVP moest worden, en dat trek ik dit jaar gewoon door. Ik snap het Doncic, Jokic, en Durant verhaal, maar zolang je als big man 30 punten en 15 rebounds pakt en eigenlijk geen zwaktes in je spel hebt zitten (blessures daargelaten, maar wie heeft daar geen last van) ben je voor mij al gewoon MVP van het seizoen. Vorig seizoen ben ik flink geld verloren met mijn overtuiging, maar dit jaar verdien ik die centen dubbel en dwars terug!
Na de NBA Draft hebben we er weer een hele lading rookies bij. De top picks zullen favoriet zijn, maar ook de ‘mindere goden’ zullen meteen een goede indruk willen maken. Wie pakt de Rookie of the Year award?
Lars Leeftink: Jalen Green
Geen twijfel over mogelijk wat mij betreft. De enige speler waarvan ik denk dat hij hem zou kunnen uitdagen is Jalen Green. Cunningham is echter de meest NBA-ready speler in deze draft en krijgt bij de Pistons ook meteen een grote rol. Dit zal bij Green echter niet anders zijn, waardoor het tussen hun twee zal gaan. Ik kies voor Green.
Thijs Verkuil: Davion Mitchell
Waar het makkelijk is om te kiezen voor Cade Cunningham of Jalen Green als eerste picks bij teams waar ze echt veel ruimte gaan krijgen, ga ik voor een speler die in de Summer League al mijn hart heeft gestolen: Davion Mitchell.
Het was de eerste Summer League-wedstrijd waar ik voor ging zitten: Sacramento Kings -Golden State Warriors en Mitchell viel mij direct op. Die gast heeft een motor zonder uitknop en ik denk dat James Bouknight en Payton Pritchard ‘s nachts nog steeds schreeuwend wakker worden. Aanvallend was hij zeer solide met bijna 11 punten en 6 assists per wedstrijd en 48% van achter de driepuntslijn. Het is toch vooral verdedigend waar hij uitblinkt. Je zet de TV aan om Mitchell te zien verdedigen en de stuipen op het lijf te jagen van zijn tegenstander. Uiteindelijk wonnen Mitchell en de Kings de Summer League en werd hij samen met rookie Cam Thomas van de Brooklyn Nets verkozen tot co-MVP. Mitchell is ook mijn keuze voor Rookie of the Year.
Tim Hartog: Jalen Green
Green is een scorer, en daar wordt bij een ROY verkiezing toch al snel naar gekeken. Daarbij komt Green in een goede situatie terecht waarin hij waarschijnlijk meer dan voldoende minuten kan spelen om zijn aandeel in de aanval van de Rockets naar zijn hand te kunnen zetten. De, vooral aanvallende, potentie is aanwezig. In een jong, talentvol team als dat in Houston nu wordt klaargestoomd krijgt hij daarnaast de ruimte om die optimaal te benutten.
Ruben de Regt: Cade Cunningham
Ik ga voor de eerste draft pick van 2021: Cade Cunningham. Jalen Green is misschien beter voorbereid vanwege de G-League, maar ik ben het meest onder de indruk van Cunningham.
Niels van der Veen: Cade Cunningham
Eerlijk gezegd heb ik vorig jaar voor het eerst college basketbal gekeken, dus het is allemaal vrij nieuw voor mij om te bepalen welke speler nou goed is en wie niet. De logische keuze zou zijn om te gaan voor de nummer 1 pick Cade Cunningham. Toch kies ik niet voor hem. Ik heb de highlights gezien van de meeste spelers, en daar viel me een speler positief op: Davion Mitchell. Hij is een speler die het gewoon gaat maken in de NBA. Een carrière van 10-15 jaar zou me niks verbazen met zijn motor, en defensieve skillset.
Nadat vorig jaar Rudy Gobert, voor sommigen, als verrassing de defensive player of the year won, zijn er dit jaar weer meerdere kandidaten. Wie van deze kandidaten pakt de titel?
Lars Leeftink: Rudy Gobert
Gobert of de zeer ondergewaardeerde verdediger Anthony Davis. Simpelweg omdat deze twee spelers de beste verdedigers op deze planeet zijn en ze allebei bij een fantastisch team speelt. Er zijn zat andere opties, zoals Gobert, Ben Simmons, Draymond Green en Kawhi Leonard, maar dit zijn voor mij duidelijk de eerste opties. Ik ga uiteindelijk toch voor Rudy Gobert.
Thijs Verkuil: Rudy Gobert
Ja, hier gaan we niet te veel woorden aan vuil maken. Hoe graag ik ook wil dat het Davion Mitchell wordt, gaat deze andermaal naar Rudy Gobert. Beste shot blocker, één van de beste rebounders in één van de beste teams qua defense. Félicitations Rudy, c’est pour toi!
Tim Hartog: Rudy Gobert
Vooral gegeven de omstandigheden. Utah bleef redelijk intact deze zomer en er is geen reden aan te nemen dat Gobert in een neerwaartse spiraal zit of om een andere reden defensief niet zijn stempel kan drukken zoals hij dat al drie seizoenen doet. Of hij daarmee de beste verdediger in de NBA is, lijkt een discussie die bijna losstaat van deze award. Hoe gek dat ook klinkt (verschil perimeter verdediger vs. rim protector red.).
Feit is dat Gobert het anker vormt van een solide verdedigende ploeg in Utah die het naar verwachting in het reguliere seizoen opnieuw goed zal doen. Zeker nu zowel Donovan Mitchell als Mike Conley weer terug zijn van blessures. Dat geldt uiteraard niet voor zijn grootste concurrent Ben Simmons, die door zijn huidige situatie waarschijnlijk wegvalt als voornaamste alternatief voor Gobert. Als zowel de Fransman als zijn ploeg enigszins naar verwachting presteren zal hij opnieuw frontrunner zijn voor DPOY. Zo niet dan houd ik Bam Adebayo goed in de gaten.
Ruben de Regt: Jrue Holiday
Holiday verdient alle erkenning voor zijn defense. Giannis is de ster van de Bucks, maar Jrue was zo ontzettend belangrijk met zijn verdedigende plays op de belangrijke momenten.
Niels van der Veen: Rudy Gobert
Net als bij Embiid was ik vorig jaar overtuigd van Ben Simmons. Als een ding duidelijk is, is het dat deze situatie voor niemand gunstig is en zeker niet voor hem. Daarmee ligt hij al uit de race voor de DPOY. Dan blijven er maar twee mensen over: Rudy en Giannis. Beide spelers zijn top of the class qua verdedigen. Toch kies ik hier voor Rudy Gobert. Grootste reden? Blocks en defensive ratings.
Voor Jordan Clarkson was er vorig seizoen niet zo veel concurrentie voor de 6th man of the year award. Lou Williams kwam niet in de buurt van zijn 6th man of the year rol. Gaat Clarkson het dit jaar weer waar maken, of pakt iemand anders zijn titel af?
Lars Leeftink: Jordan Clarkson
Het was vorig jaar niet spannend, en tenzij hij geblesseerd raakt zal dat komend seizoen niet anders zijn. Hij zal weer de rol van sixth man op zich nemen bij de Jazz en gaat daar heel veel kansen en minuten krijgen om zijn statistieken van vorig jaar te evenaren of zelfs te verbeteren.
Thijs Verkuil: Jordan Clarkson
Het begint een beetje een feestje te worden voor de Utah Jazz en Brooklyn Nets, want mijn twee favorieten van deze prijs zijn Jordan Clarkson en Joe Harris. Clarkson heeft vanaf de bank bij de Utah Jazz de meest vrije rol van alle bankspelers in de NBA lijkt het wel. Hij draagt de aanval op de momenten dat Donovan Mitchell niet speelt en krijgt alle vrijheid. Het vorig jaar al tot deze prijs en zijn rol zal dit jaar niet veel anders zijn: topfavoriet.
Een belangrijke outsider voor mij is Joe Harris. Als één van de beste schutters in de NBA, behalve in de playoffs tegen Milwaukee, is Harris gebaat bij ‘spacing’. Zet een aanval op hem heen met spelers zoals Durant, Harden, Irving, Mills, Thomas, Griffin of Aldridge, en je weet dat je veel ruimte gaat krijgen. De nieuwe bigs voor Brooklyn lijken er voor te zorgen dat Harris vanaf de bank zal komen, maar met de potentiële ruimte voor zijn schoten, hoeft dat geen impact te hebben op zijn stats. Afhankelijk van hun (nieuwe) rol bij hun teams, zijn Carmelo Anthony, Tim Hardaway Jr., Derrick Rose, Joe Ingles en Rudy Gay gevaarlijke outsiders.
Tim Hartog: Rui Hachimura
Hoewel ik ook zijn nieuwe teamgenoot Kentavious Caldwell-Pope kan noemen, afhankelijk van de startende formatie die coach Wes Unseld Jr. zal kiezen. Hachimura is in Washington al zijn twee seizoenen starter, ontwikkelt zich gestaag en bewijst een solide onderdeel van het team te zijn. Een allround speler die voor de Wizards een uitstekende 6th man zou kunnen zijn, mocht dat in overweging worden genomen. En met gemiddeld 13.8 punten per wedstrijd is de basis voor een succesvolle 6th man-of-the-year campagne gelegd. Als Hatchimura zijn driepunters tegen iets meer dan zijn huidige 32,8% kan raak schieten zou hij gemakkelijk wederom 14 punten, of meer, per wedstrijd moeten kunnen scoren. Dan maak je een goede case. Moet alleen Jordan Clarkson niet weer uitschieten naar een gemiddelde van ruim 18 punten…
Ruben de Regt: Jordan Clarkson
Ik ga gewoon weer voor Jordan Clarkson. Die heeft zo ontzettend veel indruk gemaakt vorig jaar. Dat had ik ook nooit van hem verwacht toen hij nog bij de Lakers speelde bijvoorbeeld. Ben nooit fan van hem geweest, maar hij heeft zich vorig jaar echt bewezen.
Niels van der Veen: Jordan Clarkson
Clarkson gaat zijn kunstje van vorig jaar herhalen. Hij heeft de beste rol die je maar kunt hebben. Je komt van de bank, speelt tegen de mindere goden, scoort er lekker op los, en als je het een avondje niet hebt is het eigenlijk ook niet echt een probleem. Hij heeft ook de vrijheid van de staff om zo nu en dan eens lekker te gaan beesten en goed te zijn voor 40+ punten.
Dan gaan we verder met de Most Improved Player of the year. De titel ging vorig jaar naar Julius Randle, die een beren sterk seizoen draaide. Wie wordt zijn opvolger?
Lars Leeftink: JA Morant
Michael Porter Jr is hier een hele makkelijke keuze, maar ik ga voor JA Morant. Nu John Wall geen onderdeel meer is van de plannen van Houston mag een Kevin Porter Jr samen met Jalen Green het scoren op zich gaan nemen. Hij speelde vorig jaar al prima in zijn periode bij de Rockets, en ik denk dat hij deze vorm komend seizoen door zal trekken. Hij was zeker ook een prima optie. Toch zit er een breakout-seizoen van Morant aan te komen. hij is gewoon beter dan zijn statistieken de afgelopen twee jaar laten zien. Maak je klaar voor Morant-season!
Thijs Verkuil: Shake Milton
Eerlijk gezegd kijk ik altijd eerst even bij de verwachtingen van de bookmakers als het gaat om de ‘MIP’. Het is natuurlijk lastig om te voorspellen welke ‘nobody’ ineens een grote stap gaat maken en daarom kiezen zij voor grote namen. Zij hebben Shai Gilgeous-Alexander en Zion Williamson als topfavorieten en dat begrijp ik ook wel. Toch ga ik zelf voor een speler die nog een stuk lager staat bij alle bookies, namelijk Shake Milton.
Met alle problemen rondom Ben Simmons verwacht ik dat Milton een stuk meer minuten kan gaan maken dan vorig seizoen, toen hij er slechts 23 per wedstrijd speelde. Nieuwe guards zijn er niet bijgekomen in Philadelphia, dus zal hij zeker meer touches en minuten gaan krijgen. Vorig jaar noteerde hij dus 13 punten en 3 assists per wedstrijd in 23 minuten. Mijn voorspelling is dat hij dit jaar richting de 18 punten en 5 assists en 28 minuten per wedstrijd kan gaan.
Een sterspeler die voor mij hier toch als outsider genoteerd kan worden is Jayson Tatum. Met Ime Udoka als nieuwe coach zal er ook een nieuw spelsysteem gehanteerd worden. In de playoffs liet Tatum al zien goed om te kunnen gaan met ‘hero-ball’, dus een nog grotere rol voor de forward lijkt mij niet heel raar. Kortom: een outsider voor MIP.
Tim Hartog: Myles Turner
Al zal dat voor een groot deel afhangen van hoe hij gebruikt zal worden door zijn nieuwe coach Rick Carlisle. De frontcourt in Indiana van Turner met Domantas Sabonis zorgt al jaren voor discussie. Aan Carlisle nu de taak beide heren zo optimaal mogelijk naast elkaar te laten presteren. Voor Turner een uitgelezen kans zijn carrière nieuw leven in te blazen. Veelvuldig genoemd in trade rumours en afgelopen seizoen ook lang geblesseerd (speelde slechts 47 wedstrijden red.).
Het wordt tijd om te laten zien waartoe hij in staat is. In ieder geval meer dan het blokken van meer dan drie schoten per wedstrijd. Aan de signalen vanuit Indiana is al duidelijk dat er een absolute klik is tussen Turner en coach Carlisle. Als dat zich kan vertalen naar het veld dit seizoen, en Turner blessurevrij blijft, zijn de ingrediënten daar voor een grote stap voorwaarts voor Turner. Zeker in aanvallend opzicht.
Ruben de Regt: Bol Bol
Eigenlijk is dit een wilde gok en het was de eerste speler die bij me op kwam. In de Disney bubbel liet ie van zich horen, maar stelde vorig jaar teleur.
Niels van der Veen: Zion Williamson
In zijn derde jaar gaat Zion laten zien wat hij écht kan. Hij heeft vorig seizoen zijn eerste volledige seizoen meegedraaid en gaat nu een niveau omhoog. Talent om zich te verbeteren heeft hij genoeg, en nu Steven Adams weg is heeft hij meer ruimte om te doen waar hij goed in is.
Tom Thibodeau won vorig jaar de Coach of the year, waarin hij met de Knicks een bijzonder goed seizoen draaide. Wordt het dit jaar weer een coach van wie vooraf niet werd gedacht dat hij er met de prijs vandoor zou gaan, of gaat het de coach van een topteam worden?
Lars Leeftink: Nate McMillan
McMillan van de Atlanta Hawks. Hij nam het vorig seizoen over en kreeg het voor elkaar om de Hawks naar de Conference Finals te leiden. Komend seizoen zet hij deze lijn gedurende een volledig seizoen door en gaat hij van de Hawks zeker aanvallend gezien een power house maken.
Thijs Verkuil: Steve Nash
Een winnende coach is een goede coach. Daarom verwacht ik hier dat Steve Nash zijn eerste ‘COTY’ in de wacht gaat slepen. Na een jaar vol nieuwe ervaringen en ondersteuning van Mike d’Antoni, staat hij er dit jaar alleen voor. Als hij de defense van de Brooklyn Nets op orde krijgt, vallen ze bijna niet te verslaan met de aanvallende krachten die ze al in huis hebben. De eerste seed in het oosten zal dan een formaliteit zijn en is Nash topfavoriet voor deze onderscheiding.
Tim Hartog: Steve Nash
Als Brooklyn dit seizoen als verwacht in de top van het Oosten meedraait zou een Coach of the Year voor Nash verdiend zijn. Drie supersterren, allen in staat om eigenhandig een team naar de playoffs te leiden, in goede harmonie naar succes coachen is een prestatie op zich. En zonder Mike D’Antoni naast zich komend jaar misschien wel nog extra knap.
Ruben de Regt: Monty Williams
Hij verdiende het vorig jaar al iets meer dan Tom Thibodeau, maar goed wat hij deed was ook bizar.
Niels van der Veen: Billy Donovan
Coach of the Year is dit jaar een makkelijke en het verbaasd me dat niemand hem nog genoemd heeft: Billy Donovan. Met de Bulls gaat hij het dit seizoen ver schoppen en dat levert hem de award op. Een beetje op dezelfde manier waarop Thibs vorig jaar won: Solide spel, goede spelers en weinig gedoe rond het team en het belangrijkste: winstpartijen.
Als laatst hebben we dan nog de persoon die het hele team bij elkaar brengt: de Executive. Vorig jaar was James Jones de winnaar als executive van de Phoenix Suns. Wie gaat dit seizoen het beste team bij elkaar sprokkelen en pakt daarmee de Executive of the year award?
Lars Leeftink: Marc Eversley of Artūras Karnišovas
Beide van de Bulls. Wie ze ook aanwijzen, de Bulls hebben dit seizoen een prima team bij elkaar gezet dat komend seizoen de playoffs gaat halen. En dat is voor een team als de Bulls, die dit al een tijdje niet meer hebben meegemaakt, al een prima prestatie. Dit is dan vooral mogelijk gemaakt door het front office, waar ze vervolgens op deze manier credit voor zullen krijgen.
Thijs Verkuil: Marc Eversley of Artūras Karnišovas
DeMar DeRozan, Lonzo Ball, Alex Caruso, Alize Johnson en Tony Bradley. Dat zijn vijf van de zeven nieuwe spelers die deze zomer voor de Chicago Bulls tekenden. Halverwege het vorige seizoen werd ook Nikola Vucevic aangetrokken en hoewel dat niet meetelt voor de prijs van dit seizoen, is de front office van de Chicago Bulls favoriet. Normaal kies ik hier een naam, maar of nou de General Manager Marc Eversley of President of Basketball Operations Artūras Karnišovas hier verantwoordelijk voor is, weet ik niet zeker.
Met DeRozan en Ball heeft het team er twee goede starters bij. Alex Caruso en Tony Bradley laten het niet altijd in de stats zien, maar kunnen vanaf de bank erg nuttig zijn voor hun team. Dat geldt ook voor Alize Johnson, die bij de Brooklyn Nets het kind van de rekening was. Johnson maakte afgelopen seizoen indruk met onder andere een wedstrijd met daarin 20 punten en 20 rebounds vanaf de bank en verdiende direct een driejarig contract, dat later werd ontbonden om LaMarcus Aldridge vast te leggen. Caruso, Bradley en Johnson voegen dus ook zonder de bal veel toe aan een team. Tevens heeft Chicago met Zach LaVine, Nikola Vucevic, DeMar DeRozan, Lonzo Ball en Patrick Williams al een zeer goede starting line-up aanwezig.
Dit team gaat zeker hun wedstrijden winnen en zal mikken op een plaats in de playoffs. Als dat lukt, zal het front office dé kanshebber zijn voor deze prijs.
Tim Hartog: Travis Schlenk
Travis Schlenk, Atlanta Hawks. Een van de succesverhalen van vorig seizoen en dat met de nodige nieuwe spelers. Schlenk bracht onder andere Danilo Gallinari, Bogdan Bogdanovic en Rajon Rondo binnen en drafte Onyeka Onkongwu als zesde pick in de 2020 draft. Uitgezonderd Rondo, die al snel werd geruild voor Lou Williams, bewezen allen zich als nuttige spelers. Zo niet belangrijk. Nu Trae Young en John Collins zijn vastgelegd, lijkt zicht een team te vormen dat nog jaren serieus mee kan doen in het Oosten. Als dat komend seizoen weer tot een diepe playoff run leidt, verwacht ik dat Schlenk tenminste wordt genoemd.
Ruben de Regt: Rob Pelinka
Ja het zijn de Lakers en het is al een soort van superteam, maar hij heeft twee van mijn favoriete spelers (Westbrook en Melo) naar de Lakers gebracht. Alleen daardoor al is hij mijn Executive of the Year.
Niels van der Veen: Marc Eversley of Artūras Karnišovas
Marc Eversley of Artūras Karnišovas van de Bulls natuurlijk. Met DeMar DeRozan, Lonzo Ball, Alex Caruso, Alize Johnson en Tony Bradley als nieuwe speler zijn ze de winnaar van het offseason. Je kan eigenlijk niet anders kiezen tenzij er nog iets heel geks gebeurd. Dat is natuurlijk nog wel mogelijk, want er speelt een ontevreden speler ergens in de Brotherly City of Love heb ik vernomen… Het zou me niks verbazen als de Nets of Lakers er met hem vandoor gaan, maar dat is nog even toekomstmuziek.
Photo: NBA.com
