Brent Honeywell Jr. stond op 19 september 2017 voor het laatst op de heuvel in een competitieve wedstrijd. De 1300 dagen die volgden werden gekenmerkt door zware blessures en tegenslagen. Ondanks dat alles maakte eerder hij dit seizoen, op zondag 11 april 2021, zijn Major League-debuut tegen de New York Yankees. Zo belandde de beruchte screwball weer aan de top, vanuit een diep dal.
WEG NAAR DE RAYS
Brent Lee Honeywell Jr. werd op 31 maart 1995 geboren te Carnesville, Georgia. Zijn vader, Brent Lee Honeywell Sr., speelde van 1988 tot 1990 in het Minor League-systeem van de Pittsburgh Pirates. Ook Honeywell Jr. had talent, maar hij werd niet gedraft toen hij klaar was met High School. In plaats daarvan koos hij voor een collegecarrière bij Walters State Community College in Morristown, Tennessee.
Na zijn eerste seizoen — waarin hij 10-3 ging, een ERA had van 2.81 en 102 strikeouts gooide — werd hij in de 2014 Major League Baseball draft in de tweede ronde gekozen door de Tampa Bay Rays. In zijn tijd bij de Walter State Senators verhoogde Honeywell Jr. ook de snelheid van zijn worp. Hij klom van rond de 80 mph, naar soms boven de 90 mph.
START IN DE MINORS
Zijn profcarrière begon bij de Princeton Rays in de Appalachian League (Rookie Ball). Daar gooide hij in 2014 negen wedstrijden (33.2 innings), waarvan hij er acht vanaf het begin op de heuvel stond. 40 strikeouts en een 1.07 ERA gaven hem in 2015 een plek in de selectie van de Bowling Green Hot Rods (Single-A), waarna hij promoveerde naar de Charlotte Stone Crabs (Single-A adv.).
Het seizoen 2015 was voor Honeywell het jaar van zijn doorbraak bij het grote publiek. Hij kwam voor het eerst voor in de top 50 van de preseason prospect rankings van MLB.com (plaats 43) en hij flirtte met een no-hitter in een zeven inning durende doubleheader tegen de Dayton Dragons. Met nog twee nullen te gaan, sloeg Ty Washington (die ondertussen geen honkbal meer speelt), een single waarmee de kans op Honeywell’s eerste professionele no-hitter in rook opging.
Uiteindelijk startte hij 24 wedstrijden en ging hij 9-6. Verder had hij een ERA van 3.18, een 1.051 WHIP, 129 strikeouts en kreeg hij maar vijf homeruns tegen.
TOPJAAR 2017
Toen het MILB honkbalseizoen van 2017 voor de deur stond, begon er wat hype te ontstaan rondom de rechtshandige screwballer. In 2016 had hij zijn ontwikkeling gestaag doorgezet (7-3, 2.34 ERA en 117 K’s) en inmiddels was hij opgeklommen naar de 31e plaats op de preseason prospect rankings van MLB.com. Na één start voor de Montgomery Biscuits (Double-A), sloot hij aan bij de Durham Bulls (Triple-A).
Bij de Bulls verliep zijn verdere ontwikkeling voorspoedig. Honeywell begon op de heuvel voor de Verenigde Staten in de All-Star Futures Game. Hij won uiteindelijk de MVP award, door in twee innings vier strikeouts te gooien en geen run tegen te krijgen. Zijn eerste seizoen bij de Durham Bulls sloot hij af met een 3.63 ERA en 152 K’s. Na dit sterke seizoen steeg hij weer plekken op de prospect rankings en eindigde hij 2018 op de twaalfde plaats. Tevens werd hij door de Tampa Bay Rays toegevoegd aan het 40-man roster.
ELLEBOOGBLESSURE
2018 moest het jaar worden voor Honeywell, maar in Spring Training sloeg het noodlot toe. Een armblessure weerhield hem van meedoen met de grote jongens en na verder onderzoek bleek hij de ulnar collateral ligament in zijn elleboog gescheurd te hebben. Het gevolg: Tommy John-operatie en meer dan een jaar revalideren.
Op 8 juni 2019, terwijl hij nog bezig was met zijn revalidatie, brak Honeywell een botje in zijn geopereerde elleboog. De twee blessures zijn duidelijk aan elkaar gelieerd, want het botje in kwestie is het ankerpunt van zijn gerepareerde UCL. Werper Jarrod Parker brak dit botje ooit twee keer en moest op 29-jarige leeftijd stoppen met profhonkbal.
Weer een jaar later moest Honeywell opnieuw onder het mes, deze keer voor een zenuwdecompressie-operatie en een arthroscopische opschoning van de elleboog. Na deze tegenslagen verdween hij voor het eerst sinds de draft van 2014 uit de prospect rankings.
DEBUUT
Ondanks alle tegenslagen en operaties maakten de Tampa Bay Rays op 10 april 2021 bekend dat Honeywell een dag erna zijn debuut ging maken tegen de New York Yankees. Het werd zijn eerste professionele wedstrijd sinds 19 september 2017 en hij deed het niet onverdienstelijk. In twee perfecte innings gooide hij zijn eerste twee strikeouts op het hoogste honkbalniveau. Giancarlo Stanton en Gleyber Torres kregen allebei drie slag.
SCREWBALLER
De karakteristieke pitch van Honeywell is zijn screwball. Hij leerde deze pitch van zijn vader, die hem op zijn beurt weer had geleerd van zijn neef Mike Marshall. Marshall won in 1974 als reliever de National League Cy Young Award. Bij een screwball werpt de pitcher de bal op een manier waardoor hij in tegenovergestelde richting van een slider of curveball breekt.
In zijn debuut tegen de Yankees gooide Honeywell één screwball (hoewel er later getwijfeld werd of het niet toch een change-up was — zo uniek is de pitch), maar hij werd daarmee wel de enige pitcher in MLB die deze pitch op dit moment gooit. Eerder dit seizoen in Spring Training liet Honeywell Jr. zijn screwball ook al zien. De laatste Major League-pitcher met een screwball in zijn arsenaal was Hector Santiago (White Sox, Angels, Twins, Mets).
HOE NU VERDER?
Direct na zijn debuut kozen de Rays ervoor om hem terug te sturen naar de alternate site. Daar moet hij veel innings gaan gooien, om zo in de toekomst klaar te zijn om meer dan twee innings te gooien.
Wanneer Honeywell Jr. en zijn screwball weer terug zien op de heuvel in MLB, weet niemand. Trevor Richards, een rechtshandige werper, nam de plaats van Honeywell Jr. in de rotation in. Toch ligt het in de lijn der verwachting dat Honeywell dit seizoen nog terugkeert op een MLB-heuvel, als pitchingmaatje van die andere nasty pitcher met golvend haar, Tyler Glasnow.
Voor nu is het devies: innings gooien en zo snel mogelijk die screwball weer op het hoogste niveau laten schitteren.
Coverfoto: Will Vragovic/Tampa Bay Rays
