NHL 32-in-32 | San Jose Sharks: New kids in Tealtown!

Op dinsdag 8 oktober (22.30 uur Nederlandse tijd) schieten de St. Louis Blues en Seattle Kraken het seizoen 2024-2025 in gang. In Noord-Amerika dan, want op 4 en 5 oktober is Praag de plaats van handeling van de Global Series. Het aftellen is dus begonnen en bij SportAmerika doen we dat traditioneel met onze voorbeschouwing. De komende 32 dagen nemen we elke dag een team onder de loep in onze 32-in-32. We eindigen op 8 oktober met titelhouder Florida en vangen vandaag aan met het slechtste team van vorig seizoen: San Jose Sharks.

2023-2024: HISTORISCH BELABBERD

In de geschiedenis van de NHL zijn we best slechte teams tegengekomen. We moeten echter heel goed zoeken om ze zo abominabel te zien als de San Jose Sharks in 2023-2024. Het begon al vreselijk met 0 (nul!) overwinningen in de eerste elf wedstrijden. Dan waren er nog twee nederlagen (op rij!!!) waarin de tegenstander de dubbele cijfers haalde en tot overmaat van ramp werd vlak voor de trade deadline publiekslieveling Tomas Hertl getrade. Naar de Vegas Golden Knights, mind you. In korte tijd uitgegroeid tot één van de grote aartsrivalen van de Sharks.

De cijfers na 82 wedstrijden waren dan ook keihard. Slechts 19 overwinningen, met 47 punten nog net niet de slechtste score in de recente NHL-geschiedenis en een negatief doelsaldo van – hou je vast – 150. Chicago was de enige die nog enigszins in de buurt kwam met -111. Het zal dan ook vreemd klinken dat één van de positieve verrassingen goalie Mackenzie Blackwood was. De sluitpost kwam over van de Devils, bleef eindelijk eens fit en behoedde de Sharks voor nog meer tegengoals en nederlagen. Dat ze stijf onderaan eindigden in de Pacific Division én de NHL zal na deze opsomming niemand verbazen.

GRIER PAKT DE SLOOPHAMER

Voor de getrouwen in de Bay Area en (ver) daarbuiten was het dus een seizoen om snel te vergeten. Of toch niet? Op het ijs was het dan wel kommer en kwel voor Team Teal maar op kantoor pakte general manager Mike Grier er eens een goede sloophamer bij. Na zijn aanstelling twee jaar geleden wist de GM dat deze franchise aan de grond zat. Oude spelers, lange en veel te dure contracten en een hele matige – zeg maar gerust slechte – groep met prospects. Grier wist dat er wat moest gebeuren om deze ooit zo succesvolle club weer de weg naar boven in te laten slaan en hij wist dat dit niet met fluwelen handschoentjes kon.

Aanvankelijk deed zijn manier van werken veel wenkbrauwen fronsen. Brent Burns werd van de hand gedaan, Erik Karlsson volgde en ook van onder meer Timo Meier en Tomas Hertl werd afscheid genomen. Stuk voor stuk uitstekende spelers, maar ook spelers in het bezit van erg dure contracten die niet pasten in de rebuild die Grier voor ogen had. Hij wilde het huis niet renoveren. Dit huis moest eerst volledig tegen de vlakte om daarna een schitterende nieuwe woning op diezelfde plek te kunnen bouwen.

In ruil voor de genoemde sterren harkten Grier en de Sharks de ene na de andere mooie draft pick binnen. Op die picks komen we straks nog terug. Eerst gaan we het proces even duiden. Buitenstaanders zagen dat Grier de gevestigde namen uitzwaaide en soms waren de bakken met kritiek niet aan te slepen. Hadden ze wat beter gekeken, dan hadden ze gezien dat Grier niet alleen draft picks verzamelde, maar ook veel, heel veel geld vrijmaakte. De Sharks waren jarenlang met handen en voeten gebonden aan de salary cap, maar Grier had slechts achttien maanden nodig om ook het salarishuis tot de grond toe af te breken.

HEEL WEINIG VAN HETZELFDE

Het zichtbare resultaat van dit alles was dat vreselijk slechte vorige seizoen. Slechte spelers krijgen echter ook weinig geld en dat komt Grier op de lange termijn dan weer goed uit. Dat is eigenlijk ook de reden waarom we in deze preview nog zo weinig spelers van het roster uit 2023-2024 tegen zijn gekomen. Dit heeft weinig zin aangezien de overgrote meerderheid toch niet terugkeert komend seizoen.

Niemand op de burelen zal het hardop uitspreken, maar die slechte spelersgroep deed eigenlijk precies dat waar ze voor gehaald waren. Verliezen en als laatste eindigen in de NHL. Toen tijdens de draft lottery in mei de lottoballetjes ook nog precies goed vielen voor de Sharks wist Mike Grier dat hij kon gaan bouwen aan zijn nieuwe huis. Met Macklin Celebrini als first overall zou hij namelijk een in potentie geweldig fundament hebben.

Hoe goed Celebrini is, hebben we tijdens de preview op de draft al uitgebreid uit de doeken gedaan. De superster in spe tekende onlangs zijn entry-level contract en maakt als tiener dus al de stap naar de NHL. Een paar weken voor Celebrini zette Will Smith zijn krabbel onder het ELC. De fourth overall uit de draft van 2023 verlaat college en waagt eveneens de sprong in het diepe. Kenners voorspellen nu al dat de Sharks in Smith en Celebrini een duo a la Patrick Kane en Jonathan Toews hebben. Hier en daar wordt zelfs de vergelijking getrokken met Evgeni Malkin en Sidney Crosby. Of er wat druk op die twee tieners wordt gelegd? Mwah…

VOLLE VIJVER MET TALENT

Het aanvallende talent stopt echter niet bij Celebrini en Smith. William Eklund en Fabian Zetterlund (uit de Meier-trade naar de Devils) maakten vorig seizoen in een baggerteam al grote stappen en mogen komend seizoen laten zien dat zij thuishoren in de toekomstplannen van de Sharks. Dit zal ook gelden voor Thomas Bordeleau. Hij maakte bij lange na niet de progressie als de twee jonge Zweden, maar liet bij tijd en wijle wel degelijk zijn talent zien.

Het probleem voor Bordeleau is alleen dat er véél meer talent keihard op de deur gaat kloppen. En stuk voor stuk zetten zij hun zinnen op onder meer zijn plekje in de line-up. Quentin Musty, Danil Gushchin, Filip Bystedt, David Edstrom (uit de Hertl-trade), Kasper Halttunen, Igor Chernyshov en Collin Graf om maar een paar namen te noemen, staan te springen om volwaardig NHL-er te worden. En dan hebben we het nog niet over de van Dallas overgekomen Ty Dellandrea gehad. Net als Musty, Bystedt en Edstrom ook een voormalig first-rounder en met zijn 24 jaar ook nog altijd relatief jong.

VERRASSENDE MOVES

Het was Grier echter niet alleen om het talent te doen. Dat bleek de afgelopen maanden wel. Talent moet handvatten hebben en laten we eerlijk zijn, daarvoor hadden de Sharks de spelers niet. Uitgezonderd Nico Sturm, Mikael Granlund en de nog altijd geblesseerde captain Logan Couture misschien. Eerst plukte Grier voormalig Shark en tweevoudig Cup-winnaar Barclay Goodrow weg bij de Rangers.

Daarna verraste de GM vriend en vijand door Tyler Toffoli én Alexander Wennberg voor respectievelijk vier en twee jaar vast te leggen tijdens de eerste uren van free agency. Met relatief dure contracten haalde Grier niet alleen de minimale cap hit, maar haalde hij ook nog eens goals (Toffoli) en een harde werker als Wennberg binnen. Dat laatste moeten ook nieuwelingen Ty Dellandrea en Carl Grundstrom aan het roster toevoegen.

Aanvallend zijn de Sharks dus op de goede weg. De vruchten van het beleid zullen komend seizoen nog niet geplukt worden en ook het seizoen daarna waarschijnlijk ook nog niet. In relatief korte tijd heeft het management hier echter wel een dijk van een prospectpool neergezet. Eentje die met de draft picks in 2025 (twee in de eerste ronde) naar verwachting alleen nog maar sterker zal worden. We moeten overigens niet uitsluiten dat die picks gebruikt gaan worden om de defensie op orde te krijgen. Daar schort het namelijk nog steeds wel een beetje aan in San Jose.

WORK IN PROGRESS

De defensie was vorig seizoen simpelweg prut. Hoeven we niet moeilijk over te doen. Mario Ferraro was een lichtpuntje en wordt gezien als sterkhouder voor de toekomst. Marc-Edouard Vlasic was ooit zo’n sterkhouder, maar de veteraan heeft z’n beste jaren al ver achter zich liggen. In dit geval is Grier er niet in geslaagd het salaris te dumpen, waardoor Vlasic nog twee seizoenen voor $ 7 miljoen op de loonlijst staat. We moeten hier wel in het achterhoofd houden dat dit afgekocht kan worden in het geval de aanstormende talenten sneller dan verwacht hun plek in de line-up opeisen.

Ty Emberson, mits fit, deed het vorig seizoen goed in een waardeloos team. De jonge blueliner werd deze zomer echter naar Edmonton verscheept in ruil voor de veel meer ervaren Cody Ceci. Van hem zal dan ook verwacht worden dat hij de jonge gasten wegwijs maakt in de League. Henry Thrun is één van die jonkies. Met vallen en opstaan probeerde Thrun zich vorig jaar enigszins staande te houden. Nu wordt de voormalig fourth-round pick van de Ducks omringd door meer talent en mag hij zich echt gaan bewijzen.

Eén van de verdedigers waar ze ook veel van verwachten, kwam al over in de Meier-trade. Shakir Mukhamadullin werd door de Devils in 2020 gedraft in de eerste ronde, maar de Rus maakte als Shark zijn eerste minuten in de League en moet op termijn één van de steunpilaren op de blauwe lijn worden. Hetzelfde geldt voor Sam Dickinson. Dit talent werd dit jaar gedraft met de pick die San Jose overhield aan de Karlsson-trade naar Pittsburgh. In de preview kwam ook hij uitgebreid aan bod, maar ook hier is geduld het toverwoord. Aan dit rijtje kunnen we bijvoorbeeld ook de jonge Luca Cagnoni nog toevoegen. Of Jack Thompson, die werd overgenomen van de Lightning.

ROUTINE

Hoewel de blik duidelijk gericht is op de toekomst dachten de Sharks in de persoon van Jake Wallman deze zomer ook wel degelijk aan het heden. Wallman was in Detroit een gerespecteerde kracht op de blauwe lijn. Zijn salaris wilden de Wings niet langer ophoesten en Grier was er als de kippen bij om Steve Yzerman uit de brand te helpen. Wallman is ook weer zo’n speler met een kort contract (2 jaar nog) die met name op de korte termijn dit team moet helpen. Of hij straks ook van de partij is als de vette jaren aanbreken, is zeer twijfelachtig.

Waar de aanval vrijwel volledig op de schop ging, zal de blauwe lijn meer overeenkomsten vertonen met vorig seizoen. Ferraro, Vlasic, Thrun en Jan Rutta zullen terugkeren waardoor Wallman en Ceci voor vers bloed moeten zorgen. De talentvolle blueliners binnen de organisatie krijgen hoogstwaarschijnlijk bij de Barracuda in de AHL de kans om fouten te maken en te rijpen. Zij worden daar klaargestoomd voor het grote werk.

GOALIE OF THE FUTURE?

Dan komen we nu aan bij één van de meest aansprekende trades van de laatste weken. Zijn aanval voor de toekomst had Mike Grier al aardig op orde en de defensie is een work in progress. Tussen de palen was het echter behelpen. Mackenzie Blackwood deed het verrassend goed vorig seizoen en behoedde de Sharks voor nog meer tegengoals en nederlagen. Op de lange termijn is de voormalig Devil echter niet de oplossing. Dat is nu Yaroslav Askarov.

De jonge Rus zag voor zichzelf geen toekomst in Nashville en kreeg op 23 augustus te horen dat hij de toekomstige goalie van de Sharks is. In ruil voor Magnus Chrona, de first-round pick van Vegas en David Edstrom (eveneens uit de Hertl-trade) kaapte Grier de veelbelovende Askarov weg voor de neus van veel geïnteresseerden. Samen met Mackenzie Blackwood en Vitek Vanecek zal Askarov komend seizoen nog moeten strijden om speeltijd, maar als hij zijn belofte inlost, hebben de Sharks in hem een elite-goalie voor de komende jaren. Ook dat vakje kan Grier dus afvinken.  

VOORSPELLING: NOG EVEN GEDULD!

We kunnen stellen dat de San Jose Sharks in de steigers staan, maar dat het bouwen bepaald nog niet voltooid is. De verwachting is dan ook dat zij komend seizoen opnieuw tot de mindere teams in de NHL gaan behoren. Kijk maar naar de Blackhawks vorig jaar, die ondanks de aanwezigheid van Connor Bedard een ontzettend moeilijk jaar kenden. Dit zal ook de nieuwe head coach Ryan Warsofsky beseffen.

Hij werd aangesteld als opvolger van de ontslagen David Quinn. De nog altijd pas 36-jarige Warsofsky – de jongste coach in de NHL – vierde successen op alle mogelijke niveaus en staat nu voor het eerst op eigen benen in de National Hockey League. Hij was al assistent onder Quinn en maakte dusdanig veel indruk tijdens de sollicitatieprocedure dat GM Mike Grier besloot Warsofsky het stuur in handen te geven. Gesteund door routiniers als Couture, Toffoli. Sturm en Wennberg mag de jonge Warsofsky de Sharks naar betere tijden leiden. Dit seizoen spelen ze nog geen rol van betekenis, maar het is een franchise om goed in de gaten te houden de komende jaren!

Cover photo: San Jose Sharks/X (Twitter)

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen