Het nieuwe NHL-seizoen staat weer voor de deur en bij SportAmerika laten we dat niet onopgemerkt voorbij gaan! Op dinsdag 8 oktober openen St. Louis Blues en Seattle Kraken om 22:30 uur Nederlandse tijd officieel het Noord-Amerikaanse bal. De komende 32 dagen leggen wij alle teams langs de meetlat en besluiten natuurlijk met titelverdediger Florida Panthers. We vervolgen onze reis door Rebuild-nation met een bezoek aan de succesvolste franchise van allemaal: Montreal Canadiens.
2023-2024: RODE LANTAARN MET AANKNOPINGSPUNTEN
Decennialang was succes een vanzelfsprekendheid in Montreal. De Canadiens wonnen de ene na de andere Stanley Cup. Naar die tijd willen ze maar al te graag terug. Natuurlijk was de NHL toen anders gebouwd en weten de Habs dat die dominantie niet terugkeert. Toch was vorig seizoen een volgende stap op weg naar een mooie toekomst. Nee, de resultaten waren niet goed, maar de veelbelovende talenten zetten wel weer een volgende stap in hun ontwikkeling. Captain Nick Suzuki gaf het goede voorbeeld met zijn eerste 30-goal seizoen (teller stokte bij 33 treffers). Cole Caufield (28 goals) en Juraj Slafkovski (20 goals) lieten zich ook van hun beste kant zien.
Montreal sloot af als hekkensluiter in de Atlantic Division, maar Martin St. Louis zal ongetwijfeld aanknopingspunten hebben gezien. De Canadiens wonnen dan wel één wedstrijd minder dan een jaar eerder, maar veel nederlagen waren nipt. Deze ploeg bleek voor veel teams dus een vervelende tegenstander en in Montreal weten ze maar al te goed dat dit roster alleen maar beter wordt de komende jaren.
GROTE VIS
Net als zijn collega’s in San Jose en Chicago bouwt Kent Hughes aan een mooi gebouw. De general manager harkte de nodige draft picks binnen en maakte op het oog de juiste keuzes. Daarover later natuurlijk meer, want eerst moeten we het even hebben over één van de belangrijkste trades in dit offseason. Patrik Laine zocht naar een nieuwe start en vond deze in Montreal. In ruil voor blueliner Jordan Harris haalde Hughes de scherpschutter naar Quebec. Laine kan daarmee zomaar één van de ontbrekende laatste stukjes zijn in de puzzel die de GM aan het leggen is.
Dit zal voornamelijk ook aan de Fin zelf liggen. In zowel Winnipeg als Columbus toonde hij zijn geweldige kwaliteiten, maar in beide gevallen had hij ’t na een paar seizoenen wel gezien. Eerder dit jaar werd Laine met mentale problemen opgenomen in het Players Assistance Program van de NHL. Op social media was Patrik Laine openhartig over zijn problemen en keek hij uit naar zijn nieuwe start in het bleu-blanc-rouge van de Canadiens. Niet zo vreemd als je ziet met wie Laine straks op het ijs komt te staan.
ERVAREN JONKIES
We hadden het al even over Nick Suzuki en Cole Caufield. Twee voormalig first-rounders die de status van talent inmiddels wel ontgroeid zijn. Niet voor niets zag de franchise in Suzuki de nieuwe captain. Dat die “C” bij deze roemrijke club geen molensteen voor hem is, bewees Nick Suzuki vorig jaar met zijn 33 goals en 44 assists. Hij trok daarmee de lijn door die al een paar jaar geleden werd ingezet. Suzuki is een meer dan uitstekende centre waar nog altijd rek in zit. Hij is per slot van rekening nog altijd maar 25.
Cole Caufield is vooral onder Martin St. Louis tot bloei gekomen. Van de 23-jarige Amerikaan werd veel verwacht, maar hij had zijn huidige coach nodig om de verwachte stappen te zetten. Ook Caufield mag zich ondertussen wel een gearriveerde NHL-speler noemen. Iets wat nog niet helemaal geldt voor supertalent Juraj Slafkovsky. De Slowaak was als tiener magistraal tijdens de laatste Winterspelen, maar – mede door blessureleed – had hij even tijd nodig om zich aan te passen aan het ritme en de gebruiken van de National Hockey League.
Over blessureleed kan ook Kirby Dach meepraten. De voormalig third-overall van de Chicago Blackhawks in 2019 stelde zich veel voor van zijn tweede seizoen in Montreal. Een zware blessure maakte echter dat Dach maar twee wedstrijden in actie kwam. De fitte Dach zal naar verwachting een lijn vormen met Alex Newhook en Rafael Harvey-Pinard. Met name Newhook is zo’n speler die niet direct opvalt, maar die je pas mist als hij er niet is. De Avalanche pikten hem in 2019 op als zestiende in de draft en ruilden hem vorig jaar voor onder meer een late first-round pick naar de Canadiens, waar hij met 15 goals en 34 punten ook zijn waarde bewees.
JACHT OP EERHERSTEL
Aanvallend talent loopt er dus genoeg rond in Montreal. Als die talenten komend seizoen wat meer hulp krijgen van spelers als Christian Dvorak en Josh Anderson kan er nu al iets heel moois ontstaan. Dvorak speelde in 2023-2024 slechts 30 wedstrijden en bleef steken op 5 goals. In dienst van de Coyotes tikte de nu 28-jarige Amerikaan al twee keer de 20 goals aan, dus de potentie is er zeker.
Met 9 goals en 20 punten stelde Josh Anderson simpelweg teleur. Ook daar zit meer in het vat. Naast Anderson en Dvorak moeten ook Joel Armia en Brendan Gallagher voor de broodnodige ervaring zorgen. Waar Armia juist één van zijn meest productieve seizoenen achter de rug heeft, daar mogen we Gallagher in dezelfde categorie als Anderson plaatsen. Hij begin aan zijn dertiende jaar als Canadien en zal zich willen revancheren voor een matig 2023-2024.
BLAUWE LIJN MET POTENTIE!
Op de blauwe lijn zien we naast Jordan Harris ook de naar New Jersey vertrokken Jonathan Kovacevic niet terug. Doet hen dit pijn? Niet echt. David Savard en Mike Matheson zullen voor de ervaring moeten zorgen in een defensie die bol staat van het talent. Kaiden Guhle is daar een mooi voorbeeld van. De pas 22-jarige verdediger werkte zich al op tot vaste waarde en werd op 31 juli beloond met een contract tot de zomer van 2031. Een contract dat volgend jaar pas start overigens.
Guhle is een voormalig first-rounder, dus daar mocht iets van verwacht worden. Arber Xhekaj werd nooit gedraft, maar de 23-jarige Canadees met Tsjechische en Albanese roots schopte het tot één van de publiekslievelingen. Het is niet de meest gepolijste van het stel, maar Xhekaj geeft zich altijd meer dan 100% en is bloedfanatiek. Voormalig Avalanche-pick Justin Barron en Jayden Struble zijn ook wel op hun plek in Montreal. Zij zijn eveneens pas 22 jaar en daarmee 2 jaar ouder dan Lane Hudson. De second-round pick uit 2022 mocht vorig jaar al een paar keer aan het grote werk ruiken.
Het wordt dringen op die blauwe lijn, want David Savard en Mike Matheson gaan daar voor de gewenste ervaring zorgen. Die laatste kende vorig seizoen een offensieve opleving door vanuit het betrekkelijke niets ineens met 62 punten op de proppen te komen. Dat is bijna het dubbele van een jaar eerder. Matheson kwam toen tot 34 punten en dat was op dat moment een persoonlijk record. Allemaal leuk en aardig die goals en assists, maar Martin St. Louis zal Matheson – en meer blueliners – als eerste wijzen op hun belangrijkste taak: het voorkomen van goals.
ERFENIS VAN PRICE
Na het vertrek van de ervaren Jake Allen heeft St. Louis tussen de palen namelijk nog de beschikking over twee relatieve groentjes. Cayden Primeau en Sam Montembeault deden het naar behoren, maar de organisatie lijkt toch vooral te wachten tot het tijdperk Jacob Fowler aanbreekt. De pas 19-jarige Amerikaan wordt een grote toekomst voorspeld. Hij heeft ook flinke schoenen te vullen, want in Montreal praten ze nog steeds over Carey Price. De clublegende heeft nog altijd een contract, maar niemand weet hoe ’t echt met Price gaat en of hij ooit nog terugkeert.
VOORSPELLING: LICHT AAN EINDE VAN DE TUNNEL
We hebben nu een paar rebuilding teams behandeld. Waarschijnlijk behoren de Canadiens tot de teams die het verst zijn in hun ontwikkeling. Het is nog altijd erg jong en met name op de blauwe lijn zullen nog steeds foutjes gemaakt worden. Nu Laine aan dit roster is toegevoegd, heeft Montreal er echter wel een wapen van formaat bij. Martin St. Louis kan komend seizoen beschikken over twee uitstekende eerste aanvalslijnen en als Ivan Demidov de stap naar de NHL maakt, wordt het alleen nog maar leuker om de ontwikkeling van dit ijzersterke team in wording te volgen.
De Atlantic Division werd de laatste jaren beheerst door teams als Boston, Florida, Tampa Bay en Toronto. Hoewel sommige franchises er nog niet aan willen toegeven, zal aan die regeerperiode spoedig een einde komen. Dit seizoen komt waarschijnlijk nog iets te vroeg voor de Habs. Het staat zonder meer als een paal boven water dat dit door Kent Hughes gecomponeerde team staat te trappelen om de hegemonie over te nemen. Net als in die goeie, ouwe tijd.
Cover photo: Jess Starr
