Drew Brees (42) heeft zondagavond zijn pensioen aangekondigd. Na een lange periode van onzekerheid over zijn toekomst is er dus toch het afscheid voor de quarterback van de New Orleans Saints, die binnen vijf jaar een bronzen buste en gouden kostuumvest in ontvangst mag nemen.
Het palmares van Brees is indrukwekkend: 13 Pro Bowls, twee keer AP Offensive Player of the Year, Walter Payton Man of The Year, het NFL-record van 80.358 passing yards, 571 touchdowns, een gemiddeld completion percentage over zijn ganse carrière van 67,7 procent, de Super Bowl én Super Bowl MVP. Daarmee verzeker je een prominente plaats in de Hall Of Fame.
Nochtans had Brees, geboren in het Texaanse Dallas, veel twijfels rond zijn naam toen hij in de NFL kwam vanuit Purdue. Hij had daar bewezen een talent voor de eerste ronde te zijn, maar viel door zijn statuur van 1,83 meter tot bij de eerste pick in de tweede ronde. De San Diego Chargers werden zijn nieuw team. Op 4 november 2001 speelde Brees zijn eerste wedstrijd voor de Chargers, toen Doug Flutie een hersenschudding opliep. Het zou de enige wedstrijd van Brees als rookie zijn.
Twijfels in San Diego
In zijn tweede jaar kreeg hij de starting job over Flutie. De Chargers startten uitstekend, maar vielen nadien als een kaartenhuis in elkaar in het seizoen van 2002. Het seizoen erna werd Brees even naar de bank verwezen toen de Chargers aan het seizoen begonnen met 1-7, maar uiteindelijk kon hij de starting job toch weer overnemen. De twijfels waren echter gezet in San Diego.
Brees kreeg het volgende jaar Philip Rivers naast zich, die door de Chargers heel hoog gedraft werd na de ruil met Eli Manning. Rivers begon als back-up na een hold-out, Brees legde de lat meteen enorm hoog door zijn team naar 12-4 te leiden. Na dat seizoen werd Brees een free agent, maar de Chargers besloten om hem een franchise tag op te leggen. Brees bleef de starter in het tweede jaar van Rivers, maar raakte geblesseerd aan de schouder toen hij een fumble probeerde op te rapen en hij onder Denver-tackle Gerard Warren belandde. De Chargers twijfelden over zijn blessure en legden wel nog een bod op tafel, maar uiteindelijk besliste Brees naar andere teams te luisteren. Bijna tekende de quarterback voor het Miami van toenmalig head coach Nick Saban, maar ook daar bleek de blessure spelbreker.
Sean Payton, head coach bij de Saints, gaf hem wél een kans. New Orleans kon na orkaan Katrina wel wat goed nieuws gebruiken. Dankzij het dynamische duo dat in de SuperDome aan de slag ging, lukte dat best goed. Eerst de play-offs, dan een NFC Championship Game, vervolgens twee magere jaren en uiteindelijk de winst in SuperBowl 44 tegen de Indianapolis Colts van Peyton Manning. In Miami, de stad die niet meer geloofde in zijn mogelijkheid als quarterback, gooide Brees voor een straffe 32 voor 39 met 288 yards en twee touchdowns waaronder de beslissende game winner naar Jeremy Shockey.
Recordman
De Saints waren voor Drew Brees arriveerde een pijnlijke franchise. Ze hadden tussen 1967 en 2005 zeven winnende seizoenen en vijf play-off optredens achter de rug. Met Brees under center haalden ze in vijftien jaar tijd negen keer de play-offs. Straffer nog: onder Brees eindigden de Saints nooit minder dan 7-9. Jaarlijkse excellentie dus, en dat leidde tot een pak NFL-records. Hij leidde de NFL zeven keer in passing yards, ging vijf keer over 5.000 yards in één seizoen en haalde 80.358 yards in totaal binnen. Niemand deed ooit beter. Vier van de vijf beste seizoenen voor een QB wat betreft completion percentage behoren toe aan Brees. Hij leidde ook even de all-time stand in het aantal touchdowns, maar omdat Tom Brady lijkt door te gaan tot hij de rit naar het stadion maakt vanuit het rusthuis heeft de QB van de Tampa Bay Buccaneers dat record.
Diezelfde Brady zou Brees uiteindelijk als allerlaatste kloppen in diens carrière. De New Orleans Saints verloren dit seizoen in de Divisional Round tegen ‘Tompa’ met 30-20 na drie onderscheppingen van Brees. Zijn pensioen lag nadien zo goed als zeker vast ondanks dat mindere einde, maar toch duurde het nog even voor dat officieel werd. Brees koos uiteindelijk symbolisch voor 14 maart 2021, exact 15 jaar nadat hij zijn eerste contract tekende bij de Saints.
Hartbrekers
Zijn laatste jaren in New Orleans braken het hart van Who Dat Nation met enkele grote ontgoochelingen in de play-offs. Eerst het Minneapolis Miracle met de onwaarschijnlijke score van Stefon Diggs, daarna de verschrikkelijke misser van de refs door geen pass interference te callen tegen de Rams om dat een jaar later fijntjes over te doen met eenzelfde fout voor de Vikings. Brees bleef mede daarom spelen tot zijn 42ste, maar zag uiteindelijk hoe zijn leeftijd hem inhaalde. De arm van Brees leek al enkele jaren eerder op pensioen te gaan, maar door zijn uitstekende tactische capaciteiten kon hij zijn team toch nog naar succesjes loodsen.
Drew Brees gaat de geschiedenis in als één van de beste quarterbacks uit de lange geschiedenis van de NFL. Vooral als je zijn beperkte statuur bekijkt. Hij is mede verantwoordelijk voor de kansen die jongens als Russell Wilson, Baker Mayfield en Kyler Murray na hem kregen.
Brees gooide gigantisch veel yards, een bijna-record aan touchdowns en was instrumentaal in de mentale recuperatie van New Orleans na orkaan Katrina. Ook mag hij zich tot de top van de gulste weldoeners in de NFL rekenen. Als rasechte familieman was het niet toevallig dat hij koos voor een aankondiging via zijn vier kinderen. “Ik ga niet met pensioen van New Orleans. Jullie hebben mij gemaakt tot wie ik ben, inspireerden mij en brachten mij een leven vol herinneringen. Die herinneringen zullen voor eeuwig gedeeld worden door ons.”
Vaarwel aan de klasbak die Drew Brees is en wélkom aan Drew Brees op zondagavonden bij NBC.
Lees hier onze recente artikelen over Brees
Cover foto: Derick E. Hingle/USA Today Sports
