Het 100e NFL-seizoen trapt vannacht af met de 199e ontmoeting tussen de Chicago Bears en de Green Bay Packers, op Soldier Field in Chicago. De meest historische rivalry uit de Amerikaanse footballgeschiedenis luidt het jubileumseizoen in stijl in, want na jaren van Packer-hegemonie zijn de Bears eindelijk weer terug aan de top van de NFC North.
HET NAGY-EFFECT
Voor het eerst in jaren wisten de Chicago Bears vorig seizoen de kaaskoppen uit Wisconsin achter zich te houden. Onder toeziend oog van eerstejaars head coach Matt Nagy en aangevoerd door second-year-quarterback Mitch Trubisky en de nieuw aangetrokken superster Khalil Mack verrasten de Bears vriend en vijand, op weg naar een NFC North-titel en een verdiende plek in de play-offs. Daarin werd ‘Club Dub’ op pijnlijke wijze uit het toernooi ge-double-doinkt door regerend kampioen Philadelphia Eagles. Toch is aan Lake Michigan de toon gezet: het Matt Nagy-effect is for real.
De frisse aanvallende concepten van Chicago’s play caller aan de zijlijn heeft nieuw leven geblazen in een franchise die onder head coaches Marc Trestman en John Fox een enorme achterstand op de Vikings, Lions en Packers had opgelopen. Nagy’s optimistische en opportunistische stijl van coachen, gecombineerd met General Manager Ryan Pace’s gunslinger-manier van teambouwen, hebben van de Bears in slechts een paar seizoenen een vermakelijke contender gemaakt.
GREEN BAY’S JONGE DEFENSE UITBUITEN
Nieuwe offensieve toevoeging David Montgomery maakte indruk tijdens het preseason. Hij kan het de Packers knap lastig maken als Chicago’s starting running back. Verder beschikt de ploeg nog steeds over duveltje-uit-een-doosje Tarik Cohen en zullen receivers Allen Robinson, Taylor Gabriel en Anthony Miller de meeste defensieve aandacht naar zich toetrekken. Riley Ridley, het jongere broertje van Falcons-WR Calvin, staat aan de zijlijn ook te trappelen van ongeduld en vuurpijl Cordarrelle Patterson is de wildcard.
De vraag is of de Packers voldoende topverdedigers hebben om al deze aanvallende weelde af te stoppen. Green Bay’s grootste probleem van vorig seizoen — de nr. 16 defense tegen de pass en nr. 22 tegen de run — is weliswaar geadresseerd, maar is het genoeg? Pass rushers Za’Darius Smith en Preston Smith werden toegevoegd en free safety Adrian Amos verhuisde van Chicago naar Green Bay.
Verder draait de secondary echter op tweedejaars Jaire Alexander, rookie Darnell Savage en derdejaars Kevin King. Van Savage, een first round pick in de afgelopen draft, worden goede dingen verwacht. Het is echter afwachten of hij direct op het hoogste niveau kan aanhaken. Green Bay’s andere first rounder, Michigan’s Rashan Gary, start om die reden waarschijnlijk niet. Hoe dan ook, Trubisky en Nagy zullen mogelijkheden zien om de relatieve onervarenheid van de Packers secondary uit te buiten.
NIEUWE LOOK, ZELFDE DEFENSIEVE DOMINANTIE?
Chicago’s defense deed vorig seizoen de monden openvallen. Defensive coordinator Vic Fangio was een meester als het aankwam op het schemen van verschillende looks van z’n defense. Het leverde hem een plekje als head coach van de Denver Broncos op. Chuck Pagano werd aangesteld als nieuwe Bears DC.
De druk op Pagano zal hoog zijn. De ex-Colts head coach zal zijn eigen stempel op een succes-unit willen drukken. Waar Fangio bekendstond om z’n ingenieuze en (voor tegenstanders) verwarrende play-design, is Pagano een coach met een passie voor de blitz. Met de personele bezetting relatief ongewijzigd zouden de Bears onder Pagano wel eens tot een QB-terreurmachine kunnen uitgroeien. Het is de vraag of dit tegen Aaron Rodgers ook lukt. De quarterback heeft over het algemeen minder moeite met het herkennen en ontduiken van de blitz dan zijn meeste collega’s. Het is aan Pagano om een scheme te ontwikkelen waar de veteraan geen antwoord op heeft.
PACKERS MET NIEUWE HEAD COACH, VERTROUWDE QB
Een wedstrijd in of tegen Chicago is voor Green Bay jarenlang een lekker tussendoortje geweest. Maar liefst 15 van de laatste 18 ontmoetingen eindigden in een overwinning voor de Packers. Vorig jaar was daar een wisseling van de wacht, tijdens een seizoen waarin de Wisconsinites op een derde plek in de NFC North eindigden en de club z’n long-time head coach Mike McCarthy na 13 seizoensweken (4-7-1) z’n congé gaf. Het waren uitgerekend de Chicago Bears die de Packers in week 15 definitief uit de play-offs hielden. Voor het eerst sinds 2005/2006 misten de Packers het postseason dus twee jaar achter elkaar en voor het eerst sinds 1990/1991 noteerde de club twee losing seasons op rij.
Het roer moest dus om in Green Bay. Een stevige overhaul in de coaching staff en de aanstelling van Matt LaFleur als head coach moeten de Packers weer op het rechte pad krijgen. Er werd een aardige hoeveelheid talent aan het roster toegevoegd en een quarterback als Aaron Rodgers maakt alles natuurlijk wel wat draaglijker.
Rodgers heeft überhaupt wat te bewijzen tegen de Bears. Het was namelijk die club die vorig seizoen in december een einde maakte aan zijn NFL-recordstreak van wedstrijden zonder interception. Eddie Jackson pickte de veteraan, die verder volledig onder controle werd gehouden door een ongelooflijke Bears-defense: 25-42, 274 YDS, 0 TD, 1 INT.
Opvallend genoeg koos de veteraan ervoor om dit preseason niet in actie te komen. Het ontbreekt Rodgers dus volledig aan wedstrijdritme en het duel tegen de Bears wordt zijn eerste onder leiding van LaFleur. Dit kwam Green Bay’s hoop in bange dagen op de nodige kritiek te staan. Het deed ook de vraag rijzen of LaFleur wel tegen de notoire koppigheid van Rodgers opgewassen is.
NEVER UNDERESTIMATE RODGERS
Chicago (en de rest van de NFL-kijkende wereld) zal echter één ding weten: je mag Aaron Rodgers nooit onderschatten. Hoewel de Pack met een volledig nieuwe offense en een nieuwe head coach ten tonele zal verschijnen, blijft de QB zijn usual self. Hij is stoïcijns, heeft enkele van de meeste legendarische fourth quarter comebacks op zijn naam staan en droeg zijn team vele malen naar victorie. Daarbij is Rodgers 16-5 tegen de Bears in zijn carrière en heeft hij een 45/10 touchdown-to-interception-ratio tegen de Chicagoans. Met wapens als Davante Adams, Marquez Valdes-Scantling en Geronimo Allison heeft hij in elk geval voldoende receivers om uit te kiezen.
De wideouts moeten het echter wel opnemen tegen één van de meeste gevreesde secondaries in de NFL. Safeties Eddie Jackson en Ha Ha Clinton-Dix, plus cornerbacks Prince Amukamara en Kyle Fuller zijn (letterlijk en figuurlijk) geen kleine jongens in de league. Combineer dit kwartet met linebackers Danny Trevathan, Roquan Smith, Leonard Floyd en (natuurlijk) Khalil Mack, en Rodgers zal zijn handen vol hebben met de Bears D.
PICK
De Bears hebben goede kaarten om de Packers-offense stil te houden, maar iedereen in Chicago weet: never underestimate Aaron Rodgers. Vorig seizoen splitsten de teams hun tweeluik; Green Bay won de eerste ontmoeting nipt met 24-23, terwijl de Bears orde op zaken stelden in december: 24-17. Voor deze wedstrijd legt Vegas het voordeel bij Chicago. Wij voorspellen ook dat Chicago er back-to-back-wins van maakt. Packers @ Bears: 14-28.
Coverfoto: Quinn Harris-USA TODAY Sports
Het is altijd afwachten welke Bears er vannacht verschijnen. Beste voorbeeld is wel de wedstrijd tegen de Giants & Fins van vorig jaar. Maar normaal gesproken moet dit wel een overwinning worden voor de Bears. Komt er eigenlijk nog een podcast vandaag?
Het lijkt me niet heel sluitend om te zeggen dat het “altijd afwachten is welke Bears er vannacht verschijnen” als je dat vergelijkt met twee wedstrijden van een seizoen ervoor. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het is in week 1 voor ieder team afwachten hoe ze ervoor staan na 8 maanden geen competitieve wedstrijd te hebben gespeeld.
En zo bleek maar weer. Trubisky is niet constant en de reacties zijn zeker niet mals…
Makkelijk achteraf kletsen, inderdaad. Het gameplan was waardeloos, Trubisky’s uitvoering van said slechte gameplan ook knap verrot. Ik blijf bij mijn reactie dat hetgeen je je eerste comment onder dit artikel mee onderbouwde weinig hout sneed. Als je met betere argumenten was gekomen dan “vorig jaar was hij ook slecht in 2 wedstrijden”, had je waarschijnlijk minder van me gehoord.