Met het seizoen 2017 in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel van het Major League-jaar. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 30 verschillende Major League-organisaties. Vandaag in deel 13: Miami Marlins.
VLEES NOCH VIS
De Miami Marlins is een rare organisatie. De club won, sinds de oprichting in 1993, tweemaal de World Series, maar won nooit de divisie. In de 25 seizoenen dat de Marlins bestaan, finishte de club slechts zes keer ‘boven .500’; voor het laatst in 2009. Play-off baseball? Dat hebben de fans in Miami al 15 jaar niet meer gezien.
Toch heerst er voortdurend een (niet altijd terecht) gevoel van positiviteit om de organisatie. Elk seizoen weer is er het idee — ook in de media — dat de spelers iets gaan presteren. Dat, of er wordt een high profile manager aangesteld die de club naar het land van melk en honing moet voeren. Het resultaat is echter vrijwel altijd ‘net niet’, wat vaak leidt tot een leegverkoop, maar ja.. die zie je in Miami ook na een kampioensseizoen.
2017: IDEM DITO
Ook 2017 was weer een jaar waarin de zaken eigenlijk verliepen zoals in Miami gewoon: matig honkbal, een finish onder .500 en geen plek in de play-offs. Op papier eindigden de Marlins echter wel gewoon op plek twee in de divisie (77-85), dus er zou toch hoop moeten zijn voor de toekomst? Zolang Jeffrey Loria de baas is, lijken de Marlins nooit meer een kans te maken.
Oh wacht…
WAT GING GOED IN 2017?
GIANCARLOOO
Beginnen bij het begin: de superster. Denk je de laatste jaren aan de Marlins, dan denk je aan Giancarlo Stanton. De 28-jarige slugger loste in zijn achtste seizoen in de Majors eindelijk de belofte in die hem al jaren toegeschreven werd. Hij profiteerde ten volste van de homerun revolution in de Major League en eindigde het seizoen met een ongelooflijke 59 homeruns en 132 RBI’s. Met dat aantal big flies werd Stanton pas de vijfde speler die dat plateau haalde, na Babe Ruth, Roger Maris, Barry Bonds, Mark McGwire en Sammy Sosa.
Het merendeel van die homeruns waren ook nog een appointment television. Geen enkele van Stanton’s homeruns was onder de 350 ft. en het absolute merendeel was 400 ft. of verder.
Kortom, als Marlins-fans een reden nodig hadden om naar Marlins Park te komen om hun team te bekijken, dan was het wel het fenomeen Giancarlo Stanton. De rechtsvelder vertegenwoordigde ook zijn team in de All-Star Game en de Homerun Derby, beide ook gehouden in Marlins Park, Miami. Stanton wist de Derby niet te winnen; dat deed rookie Aaron Judge. In de All-Star Game ging Stanton 0-uit-3 met twee strikeouts, maar in de tweede helft van het seizoen sloeg hij buitenaards goed en zette hij een spotlight op een franchise die uitgegroeid was tot het lachertje van MLB.
OFFENSIEF STERKER DAN GEDACHT
Door de dramatisch bezochte thuiswedstrijden en (Stanton uitgezonderd) weinig flashy spelers, zou je bijna vergeten dat de Marlins stiekem een heel aardig honkbalteam bij elkaar hadden verzameld. J.T. Realmuto behoorde tot de top op catchergebied (achter alleen Gary Sanchez en Buster Posey in Wins Above Replacement). Marcell Ozuna sloeg 37 homeruns en won een Gold Glove Award voor zijn defense. Christian Yelich‘ power kwam weer wat terug (.807 OPS). Dee Gordon voerde de NL aan met 60 gestolen honken. De Marlins bivakkeerden eigenlijk het hele seizoen in de top 5 op aanvallend gebied.
Vergeet ook niet: deze spelers zijn nog jong (Realmuto en Ozuna zijn 26, Yelich is 25 en Stanton is 28). Gordon is de veteraan; de tweede honkman wordt vroeg in het volgende seizoen 30.
Over veteranen gesproken, vergeet ook laatbloeier Justin Bour niet. Laatbloeier? Hij is een maand jonger dan Gordon! Kortom, op offensief gebied hebben deze Marlins de toekomst.
Oh ja, en er was nog, heel willekeurig, dit.
Niets ten nadele van Edinson Volquez, maarja.. een kapotte klok staat — zeg maar — ook twee keer per dag goed.
JETER EN SHERMAN
Dan was daar nog wat off-the-field-nieuws. Waar divisierivalen Atlanta Braves veel onrust in hun front office hadden, maakten de Marlins een positieve verandering door. Eigenaar (en devil incarnate) Jeffrey Loria werd door president Trump genomineerd voor een overheidspositie, dus de Marlins moesten in de uitverkoop. Na een sage die bijna een heel seizoen duurde, werd de club uit Florida verkocht aan een investeringsgroep die werd geleid door Bruce Sherman en Derek Jeter.
Jeter haalde, als nieuwe President of Baseball Operations, direct de bezem door de organisatie. Aan de lopende band verdwenen front-office-medewerkers uit het regime-Loria. Jeter was er duidelijk niet op uit om vrienden te maken, dus het gerucht dat de Marlins hun payroll wilden verlagen naar $90 miljoen, kwam niet als een verrassing. Dit betekent wel dat er zo’n $50 miljoen aan contracten weggesneden moet worden.
Het lijkt er dan ook op dat Jeter en de zijnen de club willen afbreken en helemaal opnieuw willen beginnen. Er moet opnieuw een vertrouwensband met de fans worden opgebouwd, na jaren van wanbeleid en kaalplukkerij door Loria.
WAT GING FOUT IN 2017?
PITCHING
In het kader van ‘de kop dekt de lading’: de pitching van Miami bracht wat problemen. Het verlies van Jose Fernandez dreunde dit seizoen extra hard na. Met uitzondering van Jose Urena had geen enkele starting pitcher een ERA onder 4.19 (Edinson Volquez). Het was verder een aaneenschakeling van problemen in de starting rotation. Adam Conley gooide meer dan 100 innings met een ERA van 6.14. Tom Koehler had voor zijn trade naar Toronto een ERA van 7.92. Alleen Dan Straily was een prima rotation-vuller (4+ ERA).
Dan was daar nog de bullpen. De enige lichtpuntjes daarin waren David Phelps (nu Mariners) en A.J. Ramos (nu New York Mets). Beide werpers werden op de trade deadline verkocht voor prospects en de rest was een bij elkaar geraapt zooitje puinhoop. De pitching staff behoorde tot de slechtste in de Majors: 26e (uit 30 teams) in ERA, 30e in quality starts, 27e in strikeouts en 28e in walks. Het feit dat er nog werpers uit deze staf verkocht konden worden, mag een wonder heten.
MINOR LEAGUE
De trades brachten, als dan toch iets positiefs genoemd mag worden, prospects naar Miami die de club enorm nodig had. Het Minor League-systeem in Florida is in ronduit bedroevende staat, zeker na de verkoop van Luis Castillo aan de Reds, voor de eerder genoemde Dan Straily. Castillo blonk uit in zijn eerste seizoen, de Marlins hadden geen prospect meer over. Ook voormalig top prospect Tyler Kolek is weggevallen na Tommy John. Enige hoop hebben voor de nabije toekomst is dan ook te optimistisch.
WAT BRENGT 2018?
ONRUST
Het ligt in de lijn der verwachting dat de Marlins een onrustig jaar tegemoet gaan. Mocht Jeter zijn plannen om $50 miljoen aan salarissen te lozen doorzetten, blijft er in Miami een weinig interessant product op het veld over. Martin Prado, Dee Gordon en Giancarlo Stanton liggen naar verluidt op het hakblok; wat betreft Stanton gaan er geruchten over de Giants en Cardinals.
Met een sterke, jonge offense hebben de Marlins in elk geval één probleem opgelost. De pitching zal echter in heel rap tempo moeten worden opgeknapt en dat is lastiger dan het lijkt. Combineer deze situatie met de wederopbouw van binnenuit en de Marlins zullen echt oogkleppen op moeten doen om niet bij voorbaat al afgeleid te zijn. Dit wordt een interessante winter in Miami. Het gaat echter nog wel een tijdje duren voor de hand van messias Jeter echt zichtbaar gaat worden.
(Top photo: Jasen Vinlove/USA TODAY Sports)
