NBA Analyse: Kunnen de Hornets een volgende stap zetten?

Met minder dan twee weken voordat het reguliere seizoen eindigt, kan er langzaam vooruitgekeken worden naar komende zomer. De free agency periode, startende vanaf aankomende juli, is historisch hét moment voor teams om veranderingen aan te brengen in hun spelersselecties. Hoewel het nog vroeg is, willen wij bij SportAmerika alvast een voorzichtige inkijk geven wat er redelijkerwijs te verwachten valt.
Twee weken geleden zijn we gestart met een verdiepende uitleg over de soms bijzonder lastige terminologie die onlosmakelijk verbonden is met free agency. Vorige week werd er op macro niveau gekeken naar algemene trends voor aankomende zomer. De komende weken zullen in het teken staan van een analyse op clubniveau, met vandaag de vraag:
Kunnen de Charlotte Hornets een volgende stap zetten?
Om tot een antwoord te komen op deze vraag, ontkomen we er niet aan eerst naar de huidige staat van de Hornets te kijken. Daar waar de franchise lang gold als het lelijke eendje van de NBA, doet de ploeg van Steve Clifford het dit seizoen boven verwachting goed. De play-offs zullen na een jaar afwezigheid weer worden bereikt, en als alles een beetje meezit, kan de bespeler van de Time Warner Cable Arena in de eerste ronde zelfs thuisvoordeel hebben.
Met de realiteit dat de grote sterren van oudsher nooit voor de club uit de grootste stad van North Carolina kozen, doen de Hornets er goed aan komende zomer te trachten hun belangrijkste spelerskern intact te houden. Met slechts zes spelers die vastliggen voor volgend seizoen (Hawes, Kaminsky, Lamb, Kidd-Gilchrist, Walker en Zeller) en één speler waarvan zijn contract volledig ongegarandeerd is (Harrison), is er dus voor General Manager Rich Cho werk aan de winkel.
Onderstaande grafiek (waarin de gele arcering cap holds en groene letters restricted free agents aanduiden) toont aan dat de zes vastgelegde spelers gezamenlijk ongeveer 46 miljoen dollar aan salarissen kosten. Daar zou potentieel nog ruim twee miljoen dollar bovenop kunnen komen, wanneer Lin zijn spelersoptie (blauw gearceerd in de grafiek) licht.

De kans dat Lin zijn spelersoptie licht, is klein. Met al het geld dat beschikbaar komt, zullen vrijwel alle fitte, bovengemiddeld presterende free agents hun spelersopties niet lichten, in de hoop uiteindelijk een groter contract binnen te slepen. Als gevolg van de vermoedelijke beslissing van de voormalige Harvard student dient zijn cap hold gehanteerd te worden. Dit geeft uiteindelijk onderstaand totaalplaatje.

Hoewel het aanvankelijke beeld (zo’n 43 miljoen dollar ‘echt’ besteedbaar) rooskleurig leek, schetst de werkelijke situatie een ander beeld. Free agents Batum, Jefferson en Lee hebben allemaal Bird rights, en zouden allemaal een maximum contract kunnen krijgen. De herboren Williams heeft enkel Early Bird rights, en zou daarmee maximaal een bod van ongeveer zestien miljoen dollar mogen ontvangen. Realistisch gezien zal Williams niet in de buurt komen van deze bovengrens, waardoor zijn status geen probleem mag opleveren.
Datzelfde kan niet gezegd worden over de free agent status van Lin. Doordat hij pas één jaar in dienst is van Charlotte, en dus Non-Bird rights heeft, kan hij hooguit een aanbod ter hoogte van zijn cap hold ontvangen. Aangezien dit slechts een paar ton hoger is dan zijn spelersoptie, moeten de Hornets het over een andere boeg gooien om hem langer te behouden.
De eenvoudigste optie is Lin trachten te behouden middels de Mid-Level Exception. De hoogte van deze MLE is komend seizoen 5,6 miljoen. Als hij hiervoor te porren is, kan de rest van de spelers door middel van hun eerder benoemde rechten opnieuw vastgelegd worden. Of het ook daadwerkelijk voldoende is om Linsanity te behouden, is nog maar de vraag. In het geval dat de guard een hoger salaris wil (een jaarsalaris van 7,5 miljoen lijkt dichterbij de nieuwe realiteit te liggen) moet Charlotte financiële ruimte creëren.
De eerste stap om dit te doen is de rechten van Lin te renouncen. De spelverdeler zal toch niet behouden kunnen worden middels Non-Bird rights, waardoor het een eenvoudige besparing is. Hetzelfde kan gedaan worden voor de bankspelers Troy Daniels, Jorge Gutiérrez en Tyler Hansbrough, terwijl ook Aaron Harrison ontslagen kan worden om met de kaasschaafmethode de eerste besparingen door te voeren.

Na deze eerste bezuinigingen staan de Hornets nog altijd in het fictieve rood, en moeten er aanvullende maatregelen genomen worden. De meest voor de hand liggende keuze is afscheid nemen van Jefferson, wat de club beduidend meer financiële ruimte geeft. De 31-jarige center verloor dit seizoen al zijn basisplek aan Zeller, en lijkt daarmee stilletjes richting de uitgang gewerkt te worden.

Zelfs na het besluit om de wegen te scheiden met Jefferson is er nog altijd te weinig ruimte is om Lin, of een eventuele andere externe bankspeler, vast te kunnen leggen. Als Charlotte echt een relevant contractvoorstel wil doen aan Lin, dan moet het trachten hun andere drie overgebleven free agents (Batum, Lee en Williams) te contracteren voor een lager bedrag dan hun huidige cap hold. Globaal kan het maximaal 33 miljoen verdelen over de drie spelers, waarvan Batum het leeuwendeel zal opeisen. Als dat lukt, moet er voldoende ruimte zijn om Lin te (her)contracteren, en heeft het de Mid-Level Exception nog achter de hand om een andere speler te kunnen acquireren.

Is dit geschetste scenario ook reëel? Waarschijnlijk niet. Batum is één van de best beschikbare free agents en zal aan aandacht geen gebrek hebben. De allerhoogste prioriteit voor de Hornets is om hem te behouden, waarvoor het mogelijk diep in de buidel moet tasten. Dit, in combinatie met de verwachting dat ook Lee en Williams deals najagen van minstens zeven nullen, zorgt ervoor dat Charlotte vrijwel geen verdere financiële mogelijkheden meer heeft.
Kunnen de Hornets een volgende stap zetten? Het eerlijke antwoord is nee. Ze kunnen hun positie hooguit consolideren, door in het meest gunstige geval alle belangrijke rotatiespelers te behouden. Middels trades, de draft en de terugkeer van Michael Kidd-Gilchrist kan de ploeg zich wellicht lichtjes verbeteren maar of het daarmee een echte uitdager kan worden in het Oosten, valt te betwijfelen. Stilstand is immers achteruitgang. Een treurige, doch eerlijke conclusie voor dé verrassing van dit seizoen.