Chasing History: De Indians en de Winning Streak


Wat hebben de New York Giants (1904 en 1916), Chicago White Sox (1906), New York Yankees (1947 en 1953) en Oakland Athletics (2002) gemeen met de Cleveland Indians uit 2017?
Het zijn de enige teams die in de Amerikaanse honkbalgeschiedenis na het jaar 1900 een winning streak van 18 wedstrijden of meer noteerden.

Cleveland’s run

De Indians maakten vanaf 24 augustus korte metten met de Red Sox (1x winst), Kansas City Royals (3x winst), Yankees (3x winst), Tigers (4x winst), White Sox (4x winst) en Baltimore Orioles (3x winst). In die periode scoorde de offense vijfmaal meer dan tien runs en hield de pitching staff ook vijf keer de nul.

Eerlijk is eerlijk, de Tribe stond niet bepaald tegenover de beste teams in de Majors. Echter, ook wins tegen mindere werpgoden als Jason HammelJames ShieldsJason VargasMike PelfreyDavid Holmberg en Jeremy Hellickson tellen gewoon als een streepje in de winstkolom.
Met Cleveland’s winst-reeks intact en wedstrijden tegen zwakkere broeders Tigers (3 duels) en Royals (4 duels) in het vooruitzicht, bestaat er een serieuze kans dat de Tribe een gooi gaat doen naar het all-time record. Sweepen de Indians beide series, spelen ze het 101 jaar oude record uit de boeken.


Recordhouders: New York Giants (1916)


In 1916 waren het de New York Giants die het winning streak-record voor de hele Major League in de geschiedenisboeken lieten schrijven. De ploeg van Hall of Fame-manager John McGraw en Hall of Fame-werper Christy Mathewson wist in dat jaar, na een weinig indrukwekkende start, maar liefst 26 duels op rij te winnen. Het team deed dit, na eerder in het seizoen ook al een reeks van 17 gewonnen wedstrijden op rij af te leveren.
Aanvallend werden de Giants in 1916 aangevoerd door latere succesmanager van de Yankees Art Fletcher (.286, 23 doubles, 66 RBI’s) en outfielders Benny Kauff (9 HR’s, 74 RBI’s, 40 steals), League-homerunleader Dave Robertson (12 HR’s, 69 RBI’s, .307 AVG) en de NL’s  top runproducent George Burns (105 runs, 37 steals, .279 AVG).

Benny Kauff in 1916 (fromdeeprightfield.com)

Defensief zagen de Giants werper Jeff Tesreau het zware werk verzetten. De 28-jarige Tesreau ging dat jaar 18-14 met een 2.92 ERA in maar liefst 268.1 innings. Ook starters Pol Perritt (18-11, 2.62 ERA in 251.0 IP) en Rube Benton (16-8, 2.87 ERA in 238.2 IP) droegen hun steentje bij.
De legendarische Christy Mathewson, dan al 35 jaar, gooide voor de Giants overigens uitsluitend vanuit de bullpen. Zijn 65.2 innings en 2.33 ERA waren nuttig, maar met slechts 16 strikeouts in die 65 innings werd duidelijk dat de koek voor Mathewson bijna op was. Hij maakte het seizoen dan ook niet af in New York. Mathewson beëindigde zijn carrière na 9.0 innings bij de Cincinnati Reds.
Christy Mathewson, uitkomend voor de New York Giants (alchetron.com)

De streak

De 26-game-streak liep van 7 tot en met 30 september 1916. De Giants versloegen achtereenvolgens de Brooklyn Robins, Philadelphia Phillies, Cincinnati Reds, Pittsburgh Pirates, Chicago Cubs en Boston Braves, allen op de Polo Grounds in New York. De recordreeks kwam uiteindelijk ten einde tegen de Boston Braves.
Op zaterdag 30 september 1916 versloeg Lefty Tyler zijn collega Slim Sallee. De Braves wonnen, in één van de langere duels van het seizoen (2:18 uur) met 8-3 en de streak was voorbij.

Giants-manager John McGraw (Charles Conlon, Public Domain Photo)

Asterisk

Een klein asteriskje moet wel bij de streak geplaatst worden: de ploeg speelde één keer gelijk. Op 18 september eindigde het duel tussen de Giants en de Pirates in 1-1. Deze ‘niet-verliespartij’ telt niet mee voor de reeks, aangezien MLB gelijke spelen verwijdert uit de statistieken.
Overigens was de streak niet genoeg voor een titel. De Giants eindigden in de competitie als vierde, achter de Boston Braves, Philadelphia Phillies en kampioen Brooklyn Robins.


Modern Era: Oakland Athletics (2002)


Waar de New York Giants dus nog steeds het NL- en MLB-record in handen hebben, ligt de eer voor de American League aan de Westkust. In 2002 waren het de Moneyball Oakland Athletics die 20 wedstrijden op rij ongeslagen bleven.
Oakland’s streak begon op 13 augustus 2002, met winst tegen de Toronto Blue Jays. Werper Barry Zito leidde zijn ploeg naar een 4-2 overwinning. Nadat Tim Hudson de volgende dag hetzelfde had gedaan en Corey LidleMark Mulder en nogmaals Zito de White Sox hadden gesweept, barstten de A’s los.

Corey Lidle (21) en Tim Hudson (15) high-fiven Barry Zito (75) – April 2002 (Tom Hauck / Getty Images)

De Indians, Tigers, Royals en Twins werden aan alle kanten van het veld gespeeld. Oakland’s aanval scoorde 115 runs in de volgende 15 wedstrijden. De pitching staff kreeg er slechts 53 tegen, waarvan 11 tijdens de legendarische laatste winstpartij van de streak. Thuis, 4 september 2002, tegen de Royals.

Moneyball

Met 19 winstpartijen in hun zak, stonden de A’s na drie innings in wedstrijd nummer 20 al op een 11-0 voorsprong. De zo solide pitching staff stortte echter volledig in en de Royals scoorden 10 onbeantwoorde runs. Ook A’s closer Billy Koch kon de 11-10 voorsprong in de 9e inning niet veiligstellen. Het was echter Scott Hatteberg die de streak nog een dag wist te verlengen.

De Athletics namen de langste streak in de American League over van de 1906 White Sox. Hatteberg’s homerun en het vervolg van de streak kregen een sleutelrol in de film Moneyball, naar het boek Moneyball: the art of winning an unfair game van Michael Lewis.

Een dag later was het echter alsnog gedaan met de historische reeks van de Athletics. In Minnesota, tegen de Twins, kon Corey Lidle niet als winnaar uit het duel met Brad Radke komen. De Twinkies wonnen met 6-0. De rest is geschiedenis.

Cleveland’s beurt

Of de Indians-streak ook ooit verfilmd zal worden, zal de toekomst uit moeten wijzen. Wint de ploeg dit seizoen voor het eerst sinds 1948 de World Series, lijkt een scenario snel geschreven. Houdt de Tribe de komende week stand, krijgt de reeks vast een plek in de film. Hoe dan ook: baseball heeft er weer een schitterend verhaal voor de geschiedenisboeken bij.


Header: AP Photo/Tony Dejak

Jasper Roos
Jasper Roos
Hoofdredacteur. Schrijft voornamelijk over honkbal. Praat regelmatig in een microfoon. Pitch-sequence-aficionado. Shoeless Joe Jackson is een Hall of Famer.

2 REACTIES

    • Hoi Peter,
      We hoopten al enkele weken geleden, maar het is een dusdanig ingrijpende onderneming dat er nog flink wat moet worden gesleuteld voordat alles goed genoeg is om live te gaan. De huidige infrastructuur is zó verouderd dat onze gloednieuwe buitenkant niet echt lekker samenwerkt met de oude content. Er wordt aan gewerkt! Fingers crossed.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen