Column: Hoe King James is doorgedraaid

Toronto Raptors v Cleveland Cavaliers
Gisteravond werd de NBA-wereld opgeschud door een klassieke Woj Bomb. Adrian Wojnarowski, dé scoop-jager van de NBA, was namens Yahoo! Sports wederom de eerste die groot nieuws te ‘breken’ had:


Wow. David Blatt is niet langer de coach van de Cleveland Cavaliers. En dat terwijl de tweedejaars coach uit Israël de leiding had over een ploeg die (1) dit seizoen de onbetwiste finalefavoriet in de Eastern Conference is, (2) een record van 30-11 heeft weten noteren halverwege de huidige jaargang, (3) nog geen tien wedstrijden in de huidige jaargang uit een volledig fitte selectie heeft bestaan en (4) een halfjaar terug maar twee wedstrijden verwijderd was van een NBA-titel – in een finale tegen het onverslaanbaar geachte Golden State stond Cleveland na drie gespeelde wedstrijden zelfs nog met 2-1 voor.
Nu rest er maar één vraag, na dit verrassende en verontrustende nieuws van gisteravond: waarom?
Wel, volgens mij weet elke NBA-volger diep van binnen wel waarom. Vanwege Hem. JeWeetWelWie. De Verlosser van Cleveland. Nee, niet Voldemort. Maar LeBron James. King James. Hij Die Terugkeerde Naar Zijn Thuisstaat.
Hij, die alle verspeelde goodwill na de uitzending van The Decision – een ongeëvenaarde, zelf-georkestreerde exercitie in narcisme, gegoten in de vorm van een uur durende tv-special waarin James in 2010 aankondigde zijn Cavaliers te zullen verlaten voor het sterrenensemble van de Miami Heat – in nog geen anderhalf jaar tijd in Cleveland en omstreken had weten terug te winnen. Ja, hij was het, die Blatt niet langer als coach in Cleveland kon dulden. En dus is Blatt vanaf vandaag daar dan ook niet meer de coach.


LeBron James is – bij voorbaat de verontschuldigingen voor het gebruik van dit cliché – een speler met twee gezichten. Het ene gezicht kennen we allemaal:


LeBron, de basketballer
Shaq was een aantal jaren onmogelijk te stoppen. Kobe was Kobe, en Kobe was geweldig. Tracy McGrady was bij tijden briljant. Allen Iverson veranderde de speelstijl in de NBA als geen ander dat gedaan heeft. Tim Duncan is een alien die jaar in, jaar uit een All-Star-waardig niveau haalt – dit zou in 2044 alsnog het geval kunnen zijn want, nogmaals, Tim Duncan is een alien. Stuk voor stuk fantastische spelers. First ballot Hall of Famers, ongetwijfeld.
Maar er mag geen discussie ontstaan over wie de beste basketballer in de 21ste eeuw tot dusver is geweest. Dat is LeBron James. Met afstand. LeBron James is de vleesgeworden point forward. Nog meer dan Magic Johnson dat was. Hij is groot en sterk genoeg om voor geen enkele tegenstander bang te hoeven zijn in de fysieke duels; begaafd genoeg om de rol van spelverdeler in welk systeem dan ook te kunnen vervullen. James is gebouwd als een middle linebacker in de NFL, maar dan van 2.05m lang en met de motorische finesse van een ballerina.

De gemiddelde statistische wedstrijd van LeBron James in zijn dertienjarige NBA-loopbaan? 27 punten, 7 assists, 7 rebounds, 2 steals en 1 block. Een stat line waar 75% van de NBA-spelers een moord voor zou doen…om een dergelijk rijtje cijfers één keertje in één wedstrijd te mogen verzamelen. Wat voor zovele profbasketballers een utopie is, is voor James letterlijk another day at the office.
En al deze lof doet James’ meest indrukwekkende karakteristiek op het veld alsnog tekort. Nog meer dan welke basketbalgrootheid die hem ook voorging is James een team-georiënteerde speler. Winnen staat voorop. Altijd. Ook al scoort de King zelf nog geen fractie van het totaal dat hij individueel zou kunnen behalen, het maakt hem niet uit. Het functioneren van zijn ploeg als geheel staat voorop.


Dit alles klinkt als de omschrijving van de ideale superster. De perfecte clubheld. Toch?
Wel, King James toont soms weleens een ander gezicht. Zo ook gisteravond.
Lebron, de General Manager
Geen speler in de NBA-historie heeft een dusdanige macht buiten het veld weten te bewerkstelligen als LeBron. Hij is het gezicht van de NBA. Hij is samen met Barack Obama en Beyonce het gezicht van zwart Amerika. Hij is politiek geëngageerd, slim en uitgesproken. En – hier komt het addertje onder het gras – hij meent het op basketbalgebied ALTIJD beter te weten, dan wie dan ook.
Na de flater genaamd The Decision is James alleen maar nóg obsessiever bezig geweest zijn eigen pad richting NBA-glorie te effenen.
In Miami lobbyde hij in zijn eerste jaar (tevergeefs) voor het ontslag van zijn coach, Erik Spoelstra. Vervolgens werden er op zijn aanraden uitsluitend nog spelers waarmee hij buiten het veld een persoonlijke vriendschap had naar South Beach toegehaald (James Jones, Mike Miller,  Rashard Lewis). En uiteindelijk, na vier tripjes naar de NBA Finals voor Miami in vier jaar tijd (twee titels), vertrok hij, even plots als hij gekomen was. Terug, naar ‘huis’. Naar Cleveland. Hetgeen in een openlijke geplaatste brief, gericht aan Sports Illustrated, haarfijn door James “zelf” werd uitgelegd.


Eenmaal in Cleveland transformeerde LeBron James van “speler-coach” naar “GM” (technisch directeur).
Vanaf Dag 1 maakte hij publiekelijk geregeld duidelijk geen fan te zijn van Blatt, de Cavs’ coach die een maand voor de tamelijk onverwachte terugkomst van James in Cleveland was aangesteld.
Stap 1 voor “LeBron, de GM” was het binnenhalen van een speler, die naast hem en Kyrie Irving zou gaan fungeren als derde superster. Zoals Bosh dat in Miami deed naast hem en Wade. Kevin Love werd aangetrokken. Tegen een forse, forse prijs: Andrew Wiggins, kersvers number one overall pick in de laatste Draft, werd als ruilmiddel richting Love’s oude werkgever Minnesota gestuurd. Dat “LeBron, de GM” spijt heeft van deze keuze, moge duidelijk zijn. Hieronder een top-3 van pijnlijke momenten in de publieke relatie tussen LeBron James en Kevin Love in Cleveland, oplopend in schandelijkheid:
3. Dit staaltje gebrekkig teamgenootschap


2. LeBron die Love via de sociale media een preek geeft

1. Love die afgelopen zomer op audiëntie bij de King moest komen… in een cabaña aan een zwembad


Meer bewijs voor het feit dat LeBron de organisatorische touwtjes in handen heeft zou eigenlijk overbodig zijn…
… ware het niet voor de vele, vele andere bewijsstukken die daarnaast door het beleid van de Cavaliers werden geleverd: ook in Cleveland moest er ruimte gemaakt worden voor LeBrons SuperFriends (ook al zijn zij ondertussen allen hoog op leeftijd) Mike Miller, Shawn Marion en James Jones; drie toekomstige First round Draft picks werden ingeruild voor risicovolle aanwinsten J.R. Smith, Iman Shumpert en Timofey Mozgov; en Tristan Thompson kreeg van de Cavs een contractverlenging die ongeveer het dubbele van z’n marktwaarde was – een leuke bijkomstigheid wanneer je dezelfde zaakwaarnemer (Rich Paul) als LeBron in Cleveland hebt.
Nu…nu is het weer tijd voor een nieuwe zondebok (ditmaal was het Blatt). Vervangen door een nieuwe sycofant, een nieuwe ja-knikker (ditmaal voormalig assistent, nu nieuwe hoofdcoach Lue).
Kevin Love lijkt op weg richting uitgang. De ondermaats presterende Timofey Mozgov ook.
En uiteindelijk is Cleveland er geen haar beter op geworden. Zowel op als buiten het veld zal dit de kwaliteitskloof met titelconcurrenten Golden State en San Antonio niet kleiner maken. Dat is de prijs die je als club betaalt wanneer je de sterspeler ook de coach, pr-manager, technisch directeur en hoofd scouting laat uithangen.
Foto: Getty Images/archief

  1. Hoe goed de column begint, hoe zwak deze eindigt. Het is inderdaad schandalig hoe zichtbaar James is in de franchise. M.i. wil je van zo’n gast het liefste niks horen totdat hij zn ring binnen heeft, waarna hij stamelend zn moeder bedankt.
    Echter loopt de column richting het einde iets te hard van stapel. Ten eerste omdat het niet per definitie slecht is dat een speler zich met het spelersbeleid bemoeit. Zeker niet iemand die zo veel spelinzicht heeft als James.
    In zijn geval zou ik het pleiten voor een max contract voor Thompson als enigszins stupide beschouwen (understatement). Echter, als James bemoeienis heeft gehad bij het halen van Smith, Mozgov en Shumpert, wat bij mij niet bekend is, dan vooral petje af. Die spelers zijn dé supporting cast geworden, die Cleveland totaal niet in huis had.
    Is James een fantastische speler? Ja. Is James een irritante bemoeial? Ja. Is alles waar James zich mee bemoeit heeft ruk? Natuurlijk niet.

  2. Het zou me niks verbazen als de schrijver van deze column denkt dat GTST een reallife documentaire is. Smakeloze Amerikaanse roddels, zijn de feiten die hij aanvoert aangevuld met diverse tweets van “gerenommeerde sportwriters”.
    Wat een clown..

    • Mee eens Thomas. Dit is napraten en kopiëren plakken van de Amerikaanse roddelpers. Slecht stuk, want ik neem aan dat de auteur vanuit zijn slaapkamer in Nederland schrijft. Is nooit bij de spelers geweest om dit zeker te weten.

  3. Eens met Ewout. Gezien de salarycap doet Cleveland wat mogelijk is. En lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat TT nergens meer dan de helft had kunnen krijgen. En waar blijkt uit dat James spijt heeft van de trade voor Wiggins? Tuurlijk is het raar dat Blatt met deze resultaten ontslagen wordt, maar om het op deze manier op James af te schrijven lijkt me niet terecht.

    • Inderdaad. TT had hoe dan ook de qualifiying offer getekend. (ong 6.9 miljoen) Zomer 2016 zijn er 20 teams met enorme capspace. Hij zou hoe dan ook betaald worden.

  4. Blatt had nooit een kans om te slagen in de ogen van Lebron. Hij werd niet aangenomen als coach van James zijn team, maar als coach van het talentvolle team van Kyrie Irving.
    Oh en J.R. Smith, Shumpert en Mosgov waren vorig jaar zeer belangrijk in de goeie tweede helft van het seizoen, was een prima trade.

  5. Blatt is ook overduidelijk biet gecharmeerd van Kevin Love. Love is al anderhalf jaar zoekende, Lebron heeft al meerdere malen aangegeven dat Love de primaire scoringsoptie moet zijn. Blatt baalde kennelijk enorm van Love zijn extreem beperkte defense. Icm Irving hebben de Cavaliers de allerslechtste defensieve tandem van de NBA. Het is dan ook de vraag of de Cavaliers ooit kampioen zullen worden met Love en Irving, die beiden af en toe op schaatsen lijken te spelen. Hopelijk vindt Lue hier iets op. Hij is een protégé van Thibodeau en Rivers. Belooft veel goeds.
    Nu dat Blatt de deur is gewezen zal Lebron veel werk uit handen genomen worden. Lebron wordt ouder en draagt nu offense van de Cavs. Defensief kent hij een beroerd jaar en het is natuurlijk van den zotte dat Dellavedova en Shumpert eigenlijk hun defensieve sterkhouders zijn. (ivm beperkte minuten)
    Het vertrek van Blatt zal vooral ten goede komen aan Kevin Love zijn spel. Ben benieuwd hoe dit zich zal uiten. Love is nu voornamelijk een rebounder en spotup shooter, maar hij is natuurlijk een offensief beest. Love zal samen met Irving een offensieve two-punch kunnen vormen die gevreesd wordt door elk team. Lebron kan dan de spelmaker zijn en de absolute captain. Hij zal minder druk op zijn schouders voelen en minder gefrustreerd overkomen. (Lebron oogde dit seizoen vaak wanhopig en gefrustreerd) Het lijkt me dus een enorm fabeltje dat Love gaat vertrekken.

  6. Ik raad allen aan de wedstrijd van de Cavs van vannacht terug te kijken, en dan met name het 2e kwart. Vooral JVG zegt slimme dingen over de situatie.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen